‘Ik voed mijn kinderen streng op en geloof niet in de tere kinderziel’

“Ik geloof heilig in de opvoeding die ik kreeg van mijn Surinaamse oma. Met strakke hand en oma’s wil is wet. Als dat autoritair opvoeden heet, so be it. Daar is niks mis mee, je krijgt er keurig beleefde kindertjes van. Zo spreken onze kinderen met twee woorden, zeggen ze ‘u’ tegen ons en alle andere volwassenen en houden ze hun snavel als grote mensen praten. Ook maken ze hun eigen kamer schoon, eten ze al vanaf drie jaar met mes en vork en blijven ze aan tafel totdat iedereen klaar is.
 

‘Ik hou het bij woorden'

Het enige wat ik niet doe is lijfstraffen geven. Aan de klappen met de liniaal van mijn oma heb ik zeer slechte herinneringen, ik hou het bij woorden. Maar ik geloof niet in de tere kinderziel en ben ook niet van het engelengeduld. Ik kwam Riley een keer ophalen bij een vriendje en toen reageerde hij heel dwars. Ik heb tot drie keer gevraagd of hij zijn schoenen wilde aantrekken en gewaarschuwd dat ik anders zonder hem zou vertrekken. Hij kwam niet. Ik laat me niet voor gek zetten door een knulletje, dus ik ben alleen naar huis gereden. Hij heeft tien minuten naar huis moeten lopen. Sindsdien komt hij altijd meteen als ik erom vraag.
 

Lees ook
‘Bij ons thuis wordt er behoorlijk wat gedreigd. Door mij' >
 

‘Hij is soms strenger dan ik'

Nee, ik geloof niet dat mijn methode typisch Surinaams is. Mijn man is een echte kaaskop, maar staat er volkomen achter. Ik denk zelfs dat hij soms nog strenger is dan ik. Hij zegt regelmatig: ‘Hé, ik heb niet bij je in de klas gezeten!’ als een van de kinderen iets te populair doet. Toch geloof ik niet dat de kinderen erg lijden onder een strakke aanpak. Ze zitten lekker in hun vel, doen het goed op school en ze worden uitgenodigd op feestjes. Na afloop krijgen we altijd te horen dat onze kinderen zo fijn hebben meegeholpen met opruimen.” 
 

Dit verhaal heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer persoonlijke verhalen over opvoeden? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >