Bron: Pexels
Myrna’s dochter Femke is 17 jaar en ziet een blauwe envelop op de mat liggen. Afzender: Ministerie van Defensie. In die split second weet ze wat erin zit: de dienstplichtbrief. “Alsof we met z’n allen niks beters te doen hebben dan oorlog voorbereiden.”
Myrna maakte zelf de brief open. “Ja, ik weet het – het was haar naam erop. Maar ik dacht: Even checken wat ze nu weer uitsturen voordat zij het leest. Nou, ik ben blij dat ik dat heb gedaan.”
Voor wie het gemist heeft: alle jongeren die dit jaar 17 worden, krijgen deze dienstplichtbrief. Ze worden officieel ingeschreven voor deze plicht. Al sinds 1997 is de opkomstplicht opgeschort, dus echt oproepen gebeurt (nog) niet.
Maar dan staat daar ineens die ene zin die Myrna de adem beneemt:
“In uitzonderlijke situaties kan de regering besluiten om dienstplichtigen op te roepen. Bijvoorbeeld als er een oorlog uitbreekt.”
“Pardon? We zitten midden in een tijd waarin oorlog, dreiging en machtsvertoon dagelijks in het nieuws zijn. Poetin, NAVO, Gaza, Oekraïne – het komt onze huiskamers binnen via YouTube, TikTok en pushberichten. En nu dus ook via een brief aan mijn dochter. Van de minister van Defensie nota bene. Alsof we met z’n allen niks beters te doen hebben dan oorlog voorbereiden.”
“Hoe rustig moet je dan nog blijven als ouder?” Myrna laat haar dochter Femke de brief uiteindelijk lezen. “Ze is 17, zit op een modeopleiding, droomt van Parijs en catwalks. Ik verwachtte schouderophalen of een sarcastisch grapje. Maar nee. Ze las het aandachtig en reageerde rustig: “Ik wist dat ik deze brief zou krijgen. Ik vind het eigenlijk wel interessant. Misschien kom ik daar mijn droomman wel tegen.”
En het ging verder. Femke zei: “Ik zou niet weigeren. Als het moet, dan ga ik wel. Ik ga niemand doodschieten hoor, maar ik kan wel helpen. Ik ben niet bang, ik steek zo mijn hand zo in een bloedende wond. Anderen zie ik het niet doen, ik kan dat denk ik wel.”
Myrna wist even niet of ze moest huilen of trots zijn. “Want ergens bewonder ik haar moed en haar nuchtere kijk. Maar tegelijk denk ik: meisje, je bent 17. Je hebt geen idee waar je het over hebt.”
Femke had trouwens al het een en ander gezien op YouTube. Defensie-advertenties. Stoere verhalen. Zachte muziek. Glimmende helikopters.
“Het is niet alleen die brief die me stoort”, vertelt Myrna. “Het is de hele sfeer. Defensie stuurt heus niet alleen een brief. Ze mikken bewust op jongeren. Ze polsen zelfs in de brief alvast of je interesse hebt in het ‘Dienjaar’ – een soort tussenjaar bij het leger, met opleiding, salaris en “veel leren over jezelf”.
Klinkt bijna als een brochure van een tussenjaar in Bali. Maar dan in camouflage-outfit.
Femke denkt niet dat het ooit écht zover komt. Ze denkt dat we het vooral gaan voelen in onze portemonnee. “In de mode werken is dan toch niet reëel”, zegt ze. “Dan zou ik me vervelen. Dan ga ik liever helpen.”
Wat Myrna vooral raakt, is hoe de overheid ongemerkt onze jongeren weet te raken. “Met slimme campagnes. Met briefpapier. Met woorden als “bijdragen aan veiligheid” en “jezelf ontwikkelen”. En ondertussen moeten wij als ouders toekijken hoe die taal hun belevingswereld binnendringt.”
“Ik zeg niet dat dienstplicht per se fout is. Maar ik wil als moeder wél meepraten over zulke brieven voor een nu nog minderjarig kind. Want op het moment dat ze onze kinderen rechtstreeks benaderen, terwijl wij aan de zijlijn staan, voel ik me vooral… boos. Onrustig. En ergens ook bang”
Meer lezen over de dienstplichtbrief en wat die precies inhoudt? Lees dan: Moet jouw kind zich straks melden voor dienstplicht? voor achtergrond en praktische informatie.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.
