De jongste zoon van Wendy Wisner is zeven geworden, en opeens realiseert ze zich: de tijd met kleine kinderen is voorbij.
Lees verder onder de advertentie
Aanvankelijk had ze het niet zo door, hoe groot haar kinderen werden, schrijft ze in een blog. Ze waren net verhuisd, er was een nieuwe klas, en voor haar jongste moest daar ook nog iets met een kinderfeestje mee. Alles verliep voorspoedig, tot het – dagen ná het feest – opeens tot haar doordrong: haar jongste, zevenjarige zoon, was zo klein niet meer.
Lees verder onder de advertentie
Toen diezelfde zoon na een avond uit – één van de eerste waarbij ze zich niet schuldig voelde omdat ze haar kinderen achterliet bij haar moeder – Wendy zó hard vastklampte dat ze stikte, realiseerde ze zich: dit is het dus, één van de laatste momenten van zijn klein-zijn. Ze wiegde hem tot hij in slaap viel.
Prepuber
‘Ik probeerde me te herinneren wanneer ik zijn twaalfjarige broer zo in slaap gesust had. Omdat hij me zo gemist had na een sporadische avond uit. Waarschijnlijk was-ie ook zo oud, rond een jaar of zeven’, schrijft Wendy. ‘Daarna werd hij een ogenrollende prepuber, die me weliswaar nog steeds keihard nodig had, maar niet meer op zo’n fysieke manier.’
Lees verder onder de advertentie
Er is namelijk één wezenlijk verschil, vindt ze: ‘Een kind van zeven past nog in je schoot. Zegt dat-ie je mist en huilt in je oksel. Het ligt dichterbij een kind van vijf of zes, dan bij een kind van negen of tien. Ja, mijn zoon van zeven is groot, maar stiekem nog een kleintje – met zijn grotendeels ongewisselde gebit.
Terwijl ze hem in haar armen hield, na die avond uit, zou ze zweren dat ze zijn babylucht nog rook. ‘Hij is mijn laatste baby, en misschien was dit wel het laatste moment ooit dat hij zich door me in slaap liet wiegen’, schrijft ze. Dus houdt ze nog even vast aan deze tijd voor zo lang het nog kan. ‘Omdat ik zijn moeder ben, en niet anders kan.’
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Maxime Meiland en haar man Leroy hebben twee dochters: Claire en Vivé. Terwijl Claire al een tijd op de basisschool zit, maakt Vivé zich juist op voor haar eigen start na de zomer. Voor Maxime is dat een emotioneel moment.
Gen Z doet z’n eigen ding. Ze zetten huisfeestjes op z’n zachtst, skippen alcohol, houden van crocs én… verzinnen babynamen die nergens op lijken, behalve op sfeer.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.