Na drie maanden thuiszitten vond Stephanie het fijn om haar zoon (3) weer naar de opvang te kunnen brengen. Al had ze niet verwacht dat het haar ritje door de corona-drive zou kosten.
Waar ik maanden geleden nog vlekken kreeg toen de opvang voor langere tijd dicht moest (‘hoe kan ik in hemelsnaam werken als er non-stop een actieve peuter om me heen stuitert?!’) vond ik het lastig om Julius na de lockdown weer naar de crèche te brengen. Want hoe pittig dat thuisblijven soms ook was, die extra tijd met het gezin voelde als een enorm cadeau.
Op een hysterische huilserenade tijdens het wegbrengen na, verliep die eerste dag heel goed. Hij kreeg geen genoeg van alle kinderen, deed fanatiek mee met alle spelletjes en was lief voor de leidsters. En ik? Ik kon na maanden in alle rust mijn werk doen. ‘Eindelijk weer terug naar normaal’, hoor ik mezelf nog denken.
Lees ook
Me-time creëren in quarantainetijd? Mariëtte deelt de beste tips >
Helaas liet dat ‘normaal’ nog even op zich wachten, want nog geen twee dagen na Julius’ eerste opvangdag werd hij snotverkouden wakker en diezelfde avond was het ook bij mij en m’n man raak. We hoestten, waren verkouden en hadden verhoging. En ondanks dat we bijna zeker wisten dat het zoals wel vaker een simpel virusje was, betekende het in deze tijd maar één ding: door de corona-drive.
Dat Julius niet getest hoefde te worden (ze wilden eerst onze uitslagen afwachten omdat zo’n staafje door je neus allesbehalve prettig is voor een peuter) was een enorme opluchting, maar toegegeven: ook ik was als de dood nadat ik al die akelige filmpjes op social media had gezien.
Gelukkig viel het reuze mee. Oké, het is even vervelend zo’n ding in je neus, maar het deed geen seconde pijn. Twee minuten later reden we de drive weer uit en na een week in quarantaine hoorden we gelukkig wat we zelf ook al dachten: geen corona.
Achteraf stelt zo’n testje natuurlijk weinig voor, maar toch sla ik sindsdien liters groentesappen en ander gezond spul in. Want hoe prima dat staafje in m’n neus ook te doen was, ik rij de drive toch liever uit met een hamburger.
Meer Kek Mama lezen? Volg ons op Facebook >
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
