Column Malu: ‘Het inbakeren afbouwen: ik zie er als een berg tegenop’

En daar ziet Malu als een berg tegenop…

‘Groeit als kool’

‘Vandaag gaan we het écht proberen’, roepen vriend en al ik-weet-niet-hoeveel avonden tegen elkaar. Maar steeds als Mack bezig is aan z’n laatste flesje, durven we het toch niet aan. Niet dat er bloedspoed achter zit – Mack ligt in een Sleepyhead dus ruimte om te draaien heeft-ie niet, maar dat kind groeit als kool en er kómt een dag dat hij niet meer in zijn nestje past. En ja, dan is het einde verhaal met die inbakerdoek. Ik moet er immers niet aan denken dat hij ’s nachts op z’n buikje draait en vervolgens niet meer terug kan.

‘Cold turkey’

Al weken zoek ik daarom via internet naar verschillende manieren van afbouwen: eerst alleen tijdens de middagslaapjes los, dan één arm, dan twee of gewoon van de ene op andere nacht in een slaapzak. Zelf ben ik wel van die cold turkey-variant: geen gedoe met ritsjes en armpjes die op de een of andere manier afgekneld worden, gewoon gaan met die banaan. 

Lees ook
Opvoedkundige: zo laat je je kind in z’n eigen bed slapen >

‘Geen nachtrust’

Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want hoe egoïstisch het ook klinkt: geen inbakerdoek betekent voor ons geen nachtrust. En dat komt op dit moment niet (lees: vrijwel nooit) goed uit. Want óf we hebben een drukke week voor de boeg, óf Mack is verkouden, óf een van ons is ziek… Nou ja, ga zo maar door.

‘Wat moet, dat moet’

Maar wat moet, dat moet, dus sinds een paar dagen hebben we besloten dat Mack vanaf morgen echt zonder doek gaat slapen. Ik probeer mezelf en vriend wat moed in te spreken (‘Wie weet vindt hij z’n duim en hoeven we niet meer om de haverklap die speen erin te duwen’ (?)), maar ik ben bang dat dit te mooi is om waar te zijn. Ach ja, wie weet…

Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels zes maanden oud.