Opvoedkundige: zo laat je je kind in z'n eigen bed slapen

"Volg vooral je eigen gevoel, anders lukt het niet", zegt ze. 

Baby's

Voor de nachtvoedingen is het handig om je baby naast je te laten slapen, maar uiteindelijk is een kamer voor jezelf toch wel lekker. Hoe je dat het beste kunt aanpakken? Tischa: "Niets is goed of fout, maar hoe langer je wacht, des te moeilijker wordt het om je kind in z'n eigen bed te laten slapen. En, heel belangrijk: zorg ervoor dat je er zelf ook achter staat. Ben je er eigenlijk nog niet aan toe, dan voelt je baby dat."

Door je baby tijdens de middagslaapjes al te laten wennen in een eigen kamer, gaat de overgang naar de nacht meestal ook soepeler, zegt Tischa. "Ze wennen aan de geur, aan het bedje en aan de sfeer. En zodra je je kind ook 's avonds in bed legt, zorg dan al gelijk voor een vast ritueel: steeds hetzelfde liedje, dezelfde knuffels, dat kun je zelf invullen. Dit geldt ook voor oudere kinderen." Je baby eventjes laten huilen is volgens de opvoedkundige niet erg, blijf dan het liefst even in de buurt en stel hem gerust. "Baby's kunnen nog niet praten en door te huilen willen ze iets zeggen: ze hebben krampjes, een vieze luier of iets anders. Neem deze signalen altijd serieus."
 

Lees ook
'Dit is waarom co-sleeping echt niet werkt voor ons' >

Op latere leeftijd

En wat nu als je kind op latere leeftijd ineens midden in de nacht in jouw bed kruipt? Maak dan geen heisa, adviseert Tischa. "Hou het klein en rustig en geef niet te veel aandacht, want er mag voor je kind geen gezellige winst uitkomen. Wil je geen kind in je bed, leg hem of haar dan weer in bed en als je merkt dat je kind een nare droom heeft gehad, stel dan gerust. Vraagt je kind om een glas water of iets anders, let dan op, want voor je het weet creëer je onbewust iets gezelligs en dan kan het zijn dat het nachtelijke tafereeltje vaker voor gaat komen. 

Tischa vindt het belangrijk dat een kind leert om zélf weer in slaap te komen als-ie midden in de nacht wakker wordt. "Leg bijvoorbeeld uit dat-ie niet elke keer mama hoeft te roepen, alleen als er echt iets is. En geef ze vanaf een jaar of 3 zelf de regie: vind je een lichtje fijn? Welke knuffels wil je bij je hebben? Wil je iets van papa of mama in bed? Je kind beslist, maar jij geeft de kaders aan." Boos worden heeft volgens haar geen zin. "Dan maak je je kind alleen maar verdrietig."
 

Tischa Neve is kinderpsycholoog, opvoedkundige en moeder van een zoon (8) en twee pleegdochters (23) en (11). Ook is ze oprichter van Groot&klein. Hier kun je terecht voor opvoedadvies, opvoedcursussen, lezingen en workshops.

Dit artikel is al een keer eerder gepubliceerd.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >