Beeld: Getty Images
In deze dagen maken achtstegroepers voor de allerlaatste keer de Citotoets. Handig zo’n toets? Of weet je als ouder zelf wel wat je kind kan? We vroegen jullie mening op social media en die gaven jullie. Ongezouten.
Een greep uit de reacties:
Désirée: “Het is een toetsmoment, zoals er in het leven nog vele zullen komen. Niets mis mee, zolang iedereen blijft onthouden dat het een momentopname is en niet alleszeggend over de capaciteiten van een kind.”
Debora: “Ik vind het een onzinnige toets. De inschrijvingen voor het voortgezet onderwijs zijn al bezig. Hier wordt alleen gekeken naar de citotoetsen en naar de gewone toetsen, waarbij thuis geleerd moet worden, niet.”
Heidi: “Laat kinderen nog even kind zijn, in plaats van ze in hokjes te stoppen – met alle gevolgen van dien. Ze komen toch wel op die plaats waar ze mogen en willen zijn.”
Sandra: “Toetsen krijgen ze hun hele schooltijd, die ‘stress’ kunnen ze best aan. Zolang niemand de kinderen wijs maakt dat het hun hele leven bepaald, komt dat allemaal best goed. Het is maar een toets.”
Miranda: “Een Citotoets op zich hoeft voor mij niet zo. Maar ik vind wel dat de schoolresultaten leidend moeten zijn. Aangezien veel ouders protesteren, blijkt wel dat ze hun kind niet altijd zo goed kennen. Vaak omdat het geadviseerde niveau lager is dan dat de ouders willen. En ouders moeten ook eens gaan beseffen dat VMBO helemaal niet minder is! Altijd maar dat gezeur dat hun kind een hoger niveau moet krijgen. Daar wordt een kind vaak niet echt gelukkiger van als ze de hele tijd op hun tenen moeten lopen omdat ze het niveau amper aankunnen.”
Lisette: “Al dat gemopper over de Cito is onzin. Het schooladvies is er niet op gebaseerd, dat hebben ze in februari al gekregen en in maart zijn de inschrijvingen al geweest.”
Ilona: “Het is wel prettig om te weten op welk niveau je kind het vervolgonderwijs krijgt, toch? Waar de één uit z’n neus vreet van verveling, kan het voor de ander superintensief zijn. Het probleem zit niet in de toets, maar in de labels die de mensen erop geplakt hebben.”
Sandra: “Cito’s zijn niet nodig, grootste onzin ooit. Ze moeten eens kijken naar de kwaliteiten van de kinderen in plaats van naar taal en rekenen erin stampen. Het is dat mijn kind leerplichtig is, maar het onderwijs doet hem meer schade dan dat hij zich ontwikkelt. Tijd voor ander onderwijs.”
Jeanine: “Ik denk dat ik weet wat mijn kind kan. Maar ik geeft zelf geen les, dus ik weet ook niet alle resultaten.”
Danielle: “Zo’n toets is onzinnig. Een leerkracht in samenwerking met ouders weet heel goed op welk niveau een kind leert. Zo’n toets is een momentopname, dat niets zegt over hoe het kind zes jaar lang op school heeft gefunctioneerd, waar kinderen tegenaan lopen mentaal of hoe een kind leert. Het probleem is ook dat er vaak blind gestaard wordt op de uitslag. Een kind kan atheneumniveau hebben, maar misschien is een technische opleiding op een lager niveau veel passender. Die kennis haal je niet uit een toets.”
Anne: “Ik vind het logisch dat kinderen getoetst moeten worden. Ik vind alleen de manier waarop ouders erop reageren soms bizar.”
Inez: “Mijn dochtertje heeft goede rapportcijfers, maar haar Citoscores zijn over het algemeen slecht, ze heeft ADD dus haar concentratie is laag en ik ben van mening dat kinderen niet alleen beoordeeld dienen te worden op hun Cito’s, maar dat er gekeken moet worden naar hun prestaties het gehele schooljaar.”
Emma: “Volgens mij zijn er anders behoorlijk wat ouders met plaatsvervangende zelfoverschatting. Gelukkig zijn die toetsen er om ze een beetje met twee benen op de grond te houden.”
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.
Het worden bijzondere feestdagen voor Anne-Marie Rozing en vriendin Laura. Ze vieren voor het eerst kerst met hun zoontje Jules in hun midden. En die knusse kerstdagen gaan niet voorbij zonder leuke tradities. Wij spraken Anne-Marie over de kerstplannen met baby Jules.
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
Geen zin om voor de hele bubs te cateren of te bemiddelen in politieke discussies: er zijn genoeg redenen om kerst een keertje te ontvluchten. Dat lukt de een beter dan de ander, weet Hester Zitvast. Want niet iedereen is bestand tegen smeekbedes van de familie.
December is de maand van lichtjes, gezelligheid en collectieve teleurstelling over het kerstpakket. Tenminste, dat blijkt uit het Instagram-algoritme waarin ik beland ben.
