Beeld: Canva
Kleuters zijn nieuwsgierig en onvoorspelbaar. Soms lopen ze weg, en dan sta je als ouder ineens oog in oog met paniek en zorgen. Het overkwam de 36-jarige Bregje toen haar kleuter besloot weg te lopen van school.
Bregje (36) is moeder van Benjamin (net 4): “Ik had net even een rustig moment voor mezelf, een kopje koffie in mijn hand en het geluid van een stil huis, Totdat ik ineens beweging zag in de deuropening. Een klein hoofdje verscheen, gevolgd door een guitige glimlach. En nog één: zijn vriendje. Mijn hart sloeg een slag over. Daar stond mijn kleuter, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. ‘Mama, ik moet even plassen,’ zei hij. Ik voelde hoe mijn adem stokte. Hoe kon hij hier nu staan? Hij hoorde toch op school te zijn?
Even terug naar het begin. Benjamin zit sinds kort op de basisschool, een kleine 400 meter verderop. Dichtbij, zou je denken. Maar wanneer je vierjarige besluit weg te lopen, voelt die afstand ineens gigantisch. Benjamin is niet stiekem of ondeugend, hij is gewoon een ontzettend nieuwsgierige kleuter. Het liefst ontdekt hij alles, van de hoekjes in ons huis tot de insecten onder een steen. Maar dat hij zomaar van school naar huis zou komen lopen, dát had ik nooit verwacht.
Later hoorde ik dat hij met zijn vriendje in de sportzaal had gestaan. Op een of andere manier zijn ze via de nooddeur naar buiten geglipt. Ik stel me voor dat hij dacht: huis is dichtbij, daar kunnen we wel even heen. Voor hem onschuldig, voor mij ronduit beangstigend. Want op het moment dat ik ze zag staan, voelde ik een golf van opluchting én paniek tegelijk. Opluchting dat hij veilig voor me stond. Paniek bij de gedachte dat hij zomaar alleen over straat had gelopen. Mijn hart bonsde in mijn keel, mijn handen trilden. Toch knikte ik rustig en zei alleen: ‘Oké, dat kan, maar daarna brengen we jullie weer terug naar school.’
Ik nam hun kleine handjes in de mijne en liep met hen terug. Terwijl we over straat liepen, voelde ik hoe mijn gedachten alle kanten opgingen: Hoe kon dit gebeuren? Waarom had niemand dit gezien?
Toen we het schoolplein opliepen, bleek dat de juf de kleuters nog niet eens had gemist. Op het moment dat ze ons zag, verstarde ze. Ze schrok zichtbaar, sloeg een hand voor haar mond en bood wel duizend keer excuses aan. Ik zag in haar ogen dat ook zij zich rot was geschrokken. Toch bleef er bij mij een knoop in mijn maag zitten.
Het beeld van mijn zoontje in de deuropening, zijn guitige glimlach en die ene zin – ‘Mama, ik moet even plassen’ – staat op mijn netvlies gebrand. Het was een moment van schrik, opluchting en verwarring tegelijk. En ergens ook het besef: we zijn weer een nieuwe fase ingegaan. Een fase waarin mijn kleuter steeds zelfstandiger wordt, maar waarin ik ook moet leren omgaan met de schrik die dat soms met zich meebrengt. Eén ding weet ik zeker: dit hoop ik echt nooit meer mee te maken.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
De band tussen ouder en kind verandert door de jaren heen. Waar ze vroeger afhankelijk was van jouw zorg en advies, staan ze nu op eigen benen, maar dat betekent niet dat jouw volwassen kinderen geen behoefte meer hebben aan erkenning of verbinding.
Als ouder denk je soms dat je alles wel ongeveer weet: hoe je moet troosten, hoe je grenzen uitlegt, hoe je je kind leert om aardig te zijn. Tot er ineens iets gebeurt wat niet in de opvoedboeken staat.
In 'Tussen wel en wee' komt een moeder aan het woord die vertelt over hoe haar bevalling verliep. Dit keer bevallingsverhaal Laurien.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Dit keer Kiki, die geld uitgeeft wat ze niet heeft, zonder dat haar man het weet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Dat je zoon op seksuele ontdekkingstocht gaat als hij vijftien is en een vriendinnetje krijgt, is natuurlijk geen verrassing. Het nieuws waarmee hij op een dag thuis kwam, was dan weer wél een verrassing voor Nanda.
