Wat doe je wanneer de NIPT – de Niet-Invasieve Prenatale Test – uitwijst dat je kind misschien een syndroom heeft? Larissa (33) vertelt erover.
“De NIPT was net beschikbaar voor vrouwen zonder risicoprofiel, toen ik hem op mijn eenendertigste kreeg aangeboden. Mijn man Pete en ik hadden er niet echt over nagedacht. Doe maar, zei ik tegen de verloskundige. Een bloedonderzoek – wat kon daar nou uitkomen?
Ongelooflijk naïef natuurlijk, want toen niet de verloskundige, maar de klinisch geneticus belde en vertelde dat de test trisomie 21 uitwees, oftewel downsyndroom, zakte de grond onder onze voeten vandaan. De NIPT-test bood geen absolute zekerheid, benadrukte ze; daarvoor waren vervolgonderzoeken nodig. Ik wist niet of ik die wel wilde. Pete en ik hadden er meer dan een jaar over gedaan om in verwachting te raken. Dit kindje móest er komen, dat voelde zó sterk. Hoeveel kinderen met Down leiden geen heerlijk leven? Tegelijkertijd voelde het aan alle kanten fout om verder te testen. Ik wilde niet het risico – hoe klein ook – lopen dat ik een miskraam zou krijgen, maar bovenal: ik voelde gewoon dat het goed zat, of dat nu met Down was of zonder. Pete steunde me in mijn beslissing, al trok de arts in het vervolggesprek wel even een wenkbrauw op.
Onze zoon ontwikkelde zich volgens het boekje; ook de twintigwekenecho en aanvullende echo’s toonden geen afwijkingen. Natuurlijk bereidden we ons wel voor. Lazen veel en praatten nog meer. Soms sloeg de angst me om het hart. Dan schoot ik ’s nachts wakker en dacht: wat als het helemaal mis is? Maar dan voelde ik het getrappel in mijn buik, en kon ik me toch niet voorstellen dat hij iets zou mankeren.
Bijna twee jaar geleden werd Nick geboren in het ziekenhuis: kerngezond en zonder Down. Ik heb keihard gehuild. Wat als we toch verder hadden getest, en hem als gevolg daarvan waren verloren? Aan de andere kant had een vruchtwaterpunctie nog voor de helft van mijn zwangerschap kunnen uitwijzen dat er niets aan de hand was, wat me heel wat zorgen had gescheeld. Maar ik ben blij dat ik mijn intuïtie heb gevolgd.”
Nog meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
