Net lekker bezig in bed met je man, voel je ineens dat je niet alleen bent. Linda schrok zich kapot toen er ineens een ‘gedaante’ naast het bed bleek te staan.
Lees verder onder de advertentie
Linda, samen met Mathijs, moeder van Noah (8) en Julia (6): “Het was een uurtje of twaalf ’s avonds en mijn man en ik lagen samen in bed. De lichten waren al uit, het huis was stil, en eindelijk voelde het alsof we even niet ‘papa’ en ‘mama’ hoefden te zijn, maar gewoon weer wij. Van het een kwam het ander en voor het eerst in dagen hadden we écht alleen oog voor elkaar. Geen babyfoon die kraakte, geen voetstapjes op de overloop, geen ‘ik heb dorst’-koor vanuit de kinderkamers. Gewoon… wij.
Lees verder onder de advertentie
Een gedaante
We waren heerlijk “bezig” en waanden ons helemaal alleen. Tot ik opeens, uit mijn ooghoek, een gedaante naast het bed zag staan. Ik slaakte een gil van schrik. In een fractie van een seconde ging mijn hart van nul naar honderd en duwde ik Mathijs van me af. We waren niet alleen. Daar stond iemand. Dichtbij. Veel te dichtbij. Met warrig lang haar dat alle kanten op stak, een knuffelbeer half onder haar arm geklemd en een blik die zó leeg was dat ik serieus dacht: dit is het begin van een horrorfilm. Zo’n scène waarbij je later roept: ‘Waarom renden ze dan ook niet meteen het huis uit?!’
Mijn man schoot overeind, volledig in de stress, klaar om de held uit te hangen. En toen zagen we het allebei: het was gewoon onze zesjarige dochter. Slaapwandelend. Ze stond daar alsof ze al uren naar ons keek, zonder iets te zeggen, alleen maar ademend en wiegend op haar knieën. Ik kreeg er kippenvel van.
Slaapwandelen
‘Juultje?’ fluisterde ik, alsof ik een wild dier probeerde te benaderen. Geen reactie. Mijn man pakte haar zachtjes bij haar schouders en draaide haar om. Nog steeds niets. We begeleidden haar terug naar bed, stopten haar en haar knuffel in, en slopen de kamer weer uit. Dat we niet meer in the mood waren hierna, spreekt voor zich.
Lees verder onder de advertentie
De volgende ochtend vertelde ik het aan haar. Ze keek me aan alsof ík de gek was. Ze kon zich er niets van herinneren. Wij kunnen er inmiddels hard om lachen. Het is echt een inside joke geworden tussen ons. Maar sindsdien doen we toch iets vaker de slaapkamerdeur op slot.”
Stress, surprises en seks. Een combinatie waar je waarschijnlijk niet snel aan zal denken tijdens de sinterklaasperiode. Toch waren Sint en Piet dé aanleiding voor het spannende slaapkameravontuur van Elena en haar man. Smullen van hun verhaal doe je hier.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.