Beeld: Shutterstock
Kinderen die in het Engels tot 20 tellen, maar geen bal kunnen vangen of blokken stapelen – het klinkt grappig, maar experts maken zich zorgen. De schermtijd van jonge kinderen schiet omhoog, en dat laat z’n sporen na.
Scholen, jeugdartsen en logopedisten trekken aan de bel. Kleuters die amper oogcontact maken, geen trap op kunnen lopen en niet weten hoe je een potlood vasthoudt? Het is geen zeldzaamheid meer, maar wel zorgelijk, zo valt te lezen in de Volkskrant.
Jeugdarts Marijke Peters ziet het dagelijks. Peuters die haar niet aankijken of niet reageren op hun naam, maar wel alle kleuren in het Engels opnoemen. Ouders denken vaak dat het indrukwekkend is. Maar wat blijkt? Jonge kinderen leren weinig écht van een scherm, zegt onderzoeker Vasanthi Iyer. Ze hebben de geheugencapaciteit en aandacht niet om alles te verwerken.
Wat ze wél missen? Honderden dagelijkse ouder-kind interacties. Simpele dingen zoals samen spelen, knutselen of buiten rennen. Dat doet meer voor hun taalontwikkeling, sociale vaardigheden én motoriek dan urenlang filmpjes kijken.
Vroeger stond er hooguit één tv in huis. Nu? Smartphones en tablets zijn overal en maken het ouders makkelijk: een filmpje opzetten, zodat ze even kunnen koken of bellen. Begrijpelijk, want die eerste jaren met kinderen zijn pittig. Maar al dat schermgebruik gaat ergens ten koste van: slaap, buiten spelen en samen tijd doorbrengen.
Experts als kinderlogopedist Janneke de Waal-Bogers zien de gevolgen. Kinderen komen met taalachterstanden op school, kunnen minder goed praten én luisteren. Het standaard advies wat logopedist Janneke geeft? Leg je telefoon weg. “Het maakt niet uit wie er achter het scherm zit, het gaat altijd ten koste van contact tussen ouder en kind.”
Ook op de basisschool merken leraren dat het probleem groeit. Sommige kleuters kunnen niet traplopen of in een klimrek klimmen. Ze lopen motorisch enorm achter. Ook de sociale vaardigheden zijn niet op pijl. Ze kunnen niet stilzitten, niet luisteren, soms zelfs geen gesprek voeren met een ander. Ook hiervan wordt te veel schermtijd als boosdoener aangemerkt.
Het is niet te laat. Ouders kunnen veel doen om de balans terug te vinden. Jeugdartsen adviseren: houd je aan de WHO-richtlijn van maximaal een uur schermtijd per dag tot 5 jaar en bij voorkeur geen schermen voor 2 jaar. Ga ernaast zitten als je kind kijkt, bespreek wat er gebeurt en kies rustige programma’s zoals Sesamstraat.
En belangrijk: maak tijd voor samen spelen, fietsen of voorlezen. Een kleuter hoeft niet vlekkeloos Engels te spreken – maar leren gooien, kleuren of een verhaaltje navertellen? Dat zijn de skills waar ze op deze leeftijd iets aan hebben.
Bron: de Volkskrant
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
