Leven naast de dood: ‘Ik mis wat er was en ik mis wat nog zou komen’
Bron: BNNVARA/ TVBV
In het NPO-programma Leven naast de dood zien we ouders die rouwen om het overlijden van hun kind. Voor sommige ouders is het jaren geleden dat hun kind overleed, voor andere ouders is het nog vers. De gezinnen rouwen allemaal op een andere manier en geven ons een kijkje in dat loodzware proces.
De derde aflevering van Leven naast de dood gaat over ‘hoe verder’. Hoe leef je verder als je kind net is overleden?
Geen baan meer na de dood van dochter Julie Emma
Anne Floor en Thomas verloren hun dochter Julie Emma. Na die tegenslag, kreeg Thomas nog een tegenslag te verwerken. Hij was namelijk niet meer welkom bij zijn werkgever. Hoe hij het zelf uitlegt: “Er was daar geen plek voor iemand die een kind verloren is.”
Het was een heel zwaar jaar, want na het verlies van zijn dochter verloor hij dus ook nog zijn werk. Terwijl dat juist de kracht geeft om elke dag op te staan, om de zin van het leven na de dood weer te ontdekken. Dat werd hem afgenomen. “Ik wist dat het zwaar zou zijn, maar dat het zo zwaar zou zijn dat wist ik niet.” Anne Floor vertelt: “Ik mis wat er was en ik mis wat nog zou komen.”
Het beeld van zijn hand geeft me kracht
Robert en Livia verloren hun zoon Pedro, tijdens de opnames is dat pas een maand geleden. Hij was ziek en zijn moeder zorgde al jaren fulltime voor hem. Ze vertelt dat ze hem mist, maar ook dat ze ‘het zorgen voor’ mist. Toen Pedro nog in leven was, liet Livia een afdruk van zijn hand en hun handen in elkaar maken. Hier worden 3D beelden van gemaakt.
Bij het ophalen barst Livia in tranen uit en ze houdt het beeld van Pedro’s hand dicht tegen zich aan. Ze vertelt: “Het geeft me kracht om even het beeld van zijn hand vast te houden. Ik heb zo het gevoel dat hij bij me is.”
Pijnlijke opmerkingen op het schoolplein
De achtjarige Wies overleed aan een zeldzame hersentumor en zijn ouders Simone en Paul en zoon Sten blijven achter. Ook zij ervaren veel struggles met de buitenwereld. Zo neemt moeder Simone vaak afstand van andere ouders op het schoolplein, omdat ze geen opmerkingen als ‘Ik hoop dat je er iets positiefs uit kan halen’ wil horen.
Het is voor haar al pijnlijk genoeg dat haar zoon Wies niet meer de school komt uitlopen. “Er zijn ook mensen geweest die mij en Wies kennen en die niets hebben gezegd. Dat vind ik heel moeilijk.” Ondanks dat ze het kan verklaren “het is ook moeilijk om te verdragen” wordt ze daar vaak boos over. “Het moeilijkste vind ik als niemand meer over Wies begint”, vertelt Simone.
Een kaarsje branden voor Wies
evWies is op een maandagavond overleden, daarom wandelt vader Paul elke maandagavond een rondje en stopt dan even bij de plaatselijke kapel waar bij een kaarsje brandt. Hij vertelt dat hij zichzelf totaal is kwijtgeraakt na het verlies van Wies en nooit meer de oude wordt. Ook hij verloor zijn baan, omdat hij niet meer in staat was te werken. Hij werd afgekeurd en toen pas kwam de ruimte om te ontdekken wat hij verder wilde in het leven. Paul heeft het gevoel dat Wies hem daarbij helpt.
Nooit thuis, altijd aan het werk
Toen Joël, de zoon van Erik en Mieke tien jaar geleden overleed, richtte Erik zich vooral op zijn baan in de Tweede Kamer. Hij vond veel steun bij collega’s, maar was wel elke dag weg van huis. Achteraf merkt hij dat hij veel energie in zijn werk heeft gestoken en dat de balans weg was. Het raakt hem. Nog maar twee jaar geleden heeft hij hulp gezocht voor het rouwen om de dood van zijn zoon.
Kijkers van Leven naast de dood leven mee
Het programma trekt veel kijkers en die leven erg mee met de gezinnen die leven naast de dood.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
