Jannine Berkelaar is hoofdredacteur van Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze dochter Elin (9) en zoon Mats (7).
Bij het moederschap kreeg ik een flink portie ongeduld cadeau. Ik vind het behoorlijk verklaarbaar, want: hoe meer taken, hoe minder tijd en dus minder geduld. Ik sta bijna dagelijks in de zesde versnelling. Overhoor Elin terwijl ik broodjes smeer en ruim de kast van Mats uit terwijl ik de tandarts bel. Eenmaal in deze versnelling is het lastig terugschakelen. Niet voor Elin en Mats, want zij nemen dikwijls uitgebreid de tijd voor – in mijn ogen – onbenullige zaken. Treuzelpraktijken voor het slapengaan of uitgebreide verhalen aanhoren over de vierde aflevering van het zesde seizoen van Ninjago: ik heb er het geduld niet voor.
Lees ook Mama is ongeduldig: ‘Dat gemier ook altijd’ >
En terwijl ik deze rekensom voor mezelf volkomen rechtvaardig, probeer ik mijn kinderen aan te leren meer geduld te hebben als zij iets van mij willen hebben, weten of vragen. “Ja ik kom eraan.” “Mama moet eerst nog even…” “Nog vijf minuutjes en dan kom ik echt!” Voordat ik de rust vind om mee te knutselen, spelen of kijken heb ik die eindeloze waslijst aan taken af te werken. Ouders die de boel de boel kunnen laten; ik benijd ze. Ik troost me met de gedachten dat geduld een groot goed is en dat deze oefening Elin en Mats uiteindelijk veel zal brengen. Met name op het moment dat ze zelf kinderen mogen opvoeden. Ik zie het al helemaal voor me dat ik dan als gerimpeld omaatje mag meekijken vanaf de zijlijn. Maar nu eerst maar eens wat vaker terugschakelen naar versnelling 1 of 2. Zal het me lukken? Het is een kwestie van geduld. Dit editorial staat in Kek Mama 03-2022. Meer lezen? Neem nu een abonnement op de #1 glossy voor moeders >
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.