Beeld: Getty Images
Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal de mis ging.
Cindy (36) is alleenstaande moeder van Domi (9) en Justine (4): “Het is nu al meer dan drie jaar geleden en nog steeds kan ik mezelf wel voor m’n kop slaan als ik eraan terugdenk…
Woensdagochtend was het, een uurtje of 10. Ik had Domi net naar school gebracht en terwijl ik in de keuken alle vaat van de ochtendspits wegwerkte en Justine op het speelkleed rommelde, piepte de droger. Met baby en al liep ik naar boven: doordat we traphekjes hadden, kon zij vrolijk over de bovenverdieping kruipen en ik in alle rust de was opvouwen.
Kortom, een doodnormale ochtend. Tot ik na nog geen twee minuten een oorverdovende klap hoorde, gevolgd door enkele bonken en luid gehuil. Ik wist meteen: dit is foute boel. En ja hoor, daar lag mijn kleine Justine, schreeuwend onderaan de trap. Het bloed stroomde uit haar mond.
Vanaf dat moment ging alles in een waas aan me voorbij. Ik begon te hyperventileren, tilde Justine op en rende in paniek naar mijn buurvrouw, die wonderbaarlijk genoeg thuis was en samen met mij naar de spoedeisende hulp racete. Pas toen we op de parkeerplaats van het ziekenhuis aankwamen, werd Justine rustiger. Maar het bloeden was nog niet gestopt.
Gelukkig stelde de arts ons al na een paar korte checks gerust: dat Justine meteen begon met huilen en niet hoefde over te geven, was een goed teken. En het bloed uit haar mond? Dat kwam van haar twee ondertandjes die ze door de val was kwijtgeraakt. Ik moest haar om de 1 à 2 uur wakker maken ’s nachts en goed in de gaten houden of ze niet suffer werd – that’s it.
Eenmaal thuis voelde ik me de slechtste moeder ooit, want hoe kon het toch dat ik het traphekje niet goed had dichtgedaan? Maar terwijl ík nog aan het bijkomen was van de akelige ochtend, kroop Justine alweer vrolijk rond.
Ook na een nacht om het uur wekken bleek dat ze, behalve het verliezen van haar ondertandjes, niets aan de val had overgehouden. Maar het traphekje in alle haast vergeten? Dat is mij natuurlijk nooit meer overkomen.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
