‘Ik vind het lastig dat mijn oudste zoon ondersneeuwt bij zijn broertjes’

Gazia (36) is getrouwd met Nico (39) en moeder van Damon (11), Mike (10) en Joah (8).

“‘O jee, een jongen, dat belooft wat’, kirden mijn zussen knipogend toen ik tijdens mijn eerste zwangerschap in verwachting bleek van een jongen.

Tot nu toe waren er alleen maar meisjes geboren binnen de familie, ook mijn zussen en ik groeiden op zonder broers, en zelfs zonder vader. Een jongen, we hadden geen idee wat het inhield. Stuiteren, klimmen en klauteren, was ons beeld.

Groot was de hilariteit toen de dochters van mijn oudste zus de stuiterballen bleken, en Damon zich de rust zelve toonde. Hij huilde zelden, sliep vrijwel direct door, vond alles prima en zit nog altijd het liefst met een boek op de bank.

Lees ook – Vergeten we de jongens niet? ‘Mijn zoon is bang voor de meiden in z’n klas’ >

Kwajongens

De desillusie was op z’n minst gigantisch te noemen toen mijn twee volgende zonen het toonbeeld van kwajongens bleken. De liefste ter wereld, dat wel, maar vanaf het moment dat ze konden lopen, had ik ogen in mijn rug nodig. Eén seconde mijn blik afwenden betekende altijd dat er wel eentje op iets hoogs en levensgevaarlijks was geklauterd, de ander onbesuisd een mep had verkocht of iets had gesloopt. Het was topsport om ze in gareel te houden, en dat is het eigenlijk nog steeds.

“Het is makkelijk om hem te ‘vergeten’, in alle aandacht die zijn broertjes vragen”

Terwijl Nico en ik rennen en vliegen om onze jongste zonen te behoeden voor onbezonnen acties, sneeuwt Damon steeds meer onder. Hij haalt hoge cijfers op school, gaat uit zichzelf naar bed en ruimt zijn kamer op zonder dat we erom hoeven vragen. Het is makkelijk om hem te ‘vergeten’, in alle aandacht die zijn broertjes vragen.

Bovendien levert hij niet alleen in op aandacht, maar ook op rust. Want kijk maar eens rustig een film, als je broers ondertussen een gevecht houden met de bankkussens. Onze aandacht eerlijk verdelen tussen de jongens is een dagelijkse worsteling.

Tijd samen

Sinds kort nemen Nico en ik Damon in het weekend in zijn eentje mee op pad. Simpelweg voor een boodschap, samen naar de film of bibliotheek. Dat doet Damon goed, maar tegelijkertijd voel ik me dan dáár weer schuldig over naar Mike en Joah. Die lijken zich op hun beurt van geen aparte behandelingen bewust, dus laten we het voorlopig zo.

Onze hoop is dat ‘de kleintjes’ in de toekomst vanzelf wat rustiger zullen worden, en Damon wat meer uit zijn schulp kruipt. En dan hoop ik dat blijkt dat we het goed hebben gedaan.”

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.