Beeld: Pixabay
Het leven als single moeder is een uitputtingsslag, maar wel een heel dankbare, vindt moeder Haley Burks.
Natuurlijk voelt ze hetzelfde als iedere andere moeder, schrijft ze op ScaryMommy. Die allesoverheersende liefde voor die onschuldige, kwetsbare, prachtige schepsels die je op de wereld hebt gezet en die compleet afhankelijk zijn van jou. Maar, schrijft Haley, als single moeder komt daar een dosis schuldgevoel bij kijken, die elk ander schuldgevoel overstijgt. Omdat je kinderen opgroeien in twee huizen. En je ze het ideaalplaatje van een gelukkig gezin niet kunt bieden. Zelfs al weet je dat dat vele malen beter is dan de situatie die je ze bood voordat je ging scheiden.
Fysiek is het uitputtend, vindt ze. ‘Je staat op om vijf uur ’s ochtends, en kunt om half tien ’s avonds pas weer zitten. Alles, maar dan ook álles, moet je in je eentje doen. Dacht je dat je alles al alleen deed toen je getrouwd was? Think again.’
Zo is geld opeens belangrijk, omdat je het financieel zelf moet zien te rooien met je kinderen, schrijft ze. ‘Want kinderalimentatie is leuk, maar doorgaans niet eens genoeg om de kinderopvang te betalen. Tegelijkertijd heb je juist minder tijd om te werken, omdat je er óók alleen voor staat in de zorg. Overwerken? Geen optie. Even naar de sportschool? Kost je een fortuin aan oppas. Gelukkig kun je bijslapen op de dagen dat de kinderen naar hun vader zijn, zou je zeggen. Maar zo werkt het niet: dan lig je wakker vanwege het enorme gemis. Van de stilte in huis en de eenzaamheid.’
Toch heeft het single moederschap een voordeel, vindt ze: ‘Je groeit er meer door als mens dan ooit tevoren.’ Want al is de continue zorg zonder vangnet een uitputtingsslag, ze flikt het maar mooi. Wat tegelijkertijd frustrerend is. ‘Omdat niemand het ziet, wanneer je kinderen iets geweldigs doen of meemaken. Je hebt de vrijheid om je leven en de opvoeding helemaal zelf in te vullen, maar er is niemand om dat mee te delen.’
Lees ook
Blogger brengt ode aan alleenstaande ouders: ‘Jullie zijn geweldig’ >
Haley is de enige persoon die haar kinderen helpt te ontwikkelen tot wie ze zijn, realiseert ze zich. ‘Dus lig je wakker over hoe de scheiding ze zal beïnvloeden. En of je het allemaal wel goed doet, als moeder.’ De wetenschap dat je gezond moet blijven tot ze op z’n minst zijn afgestudeerd, is bovendien een onbeschrijflijk verantwoordelijkheidsbesef, stelt ze.
‘Maar dan kijk ik naar ze, en zie hun prachtige karakters. Hun levenslust en enthousiasme. Dat ze gelukkig zijn. Dan houd ik zoveel van ze, dat het pijn doet. Én ben ik trots op mij. Want wat ik ook bereik in mijn leven, dít heb ik voor elkaar: ik ben een goede moeder.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
