Beeld: Getty Images
Vorige week liet een lezer weten dat haar zoon kapot is van zijn eerste hartbreuk en vroeg om advies. Hoe ga je om met liefdesverdriet van je kind? Hoe serieus neem je dit? Jullie kwamen met eigen verhalen én advies.
Nanja: “Mijn dochter had ook al een paar jaar ‘verkering’ met een jongen in haar klas. Vorig jaar eind groep 6 maakte hij het uit. Na twee weken weer aan en toen weer uit. De eerste keer was het dikke tranen en brullen natuurlijk. Maar het enige wat je kan doen is troosten, ‘alle mannen zijn stom en er zijn genoeg andere leuke mensen’. De tweede keer huilde ze nog even, maar was het ook al snel: ‘Hij weet niet wat hij mist aan mij’, haha.”
Angelique: “Als hij huilend op bed ligt en niet wilt eten, moet je het sowieso serieus nemen. Maak wat lekkers en troost je kind, geef hem alle liefde en steun om hier doorheen te komen.”
Elma: “Jeetje, ik zou zeggen dat ze niet weet hoe leuk en lief hij is. Maar dat er nog zat leuke meisjes zijn! Dat ‘ie nog heel jong is. Te jong voor verkering en lekker lol moet maken met vrienden tot hij 25 is. Lekker Geef hem een beetje extra aandacht, ga leuke dingen doen, extra keer een spelletje ofzo, en verder niet te zwaar aan tillen hoor, hij is 10. En weer door.”
Catharina: “Ik vind het heel serieus! Hij mag gewoon even lekker verdrietig zijn. Meestal is het ook zo weer over. Ik vind het heel belangrijk dat je de gevoelens van je kind serieus neemt.”
Jolanda: “Troosten…bij eerste verliefdheid kan liefdesverdriet heel heftig zijn. Hij weet dan dat hij altijd bij zijn ouders terecht kan hiermee en serieus word genomen.”
Pim: “Kalverliefde vind ik zo’n onzinwoord. Alsof de liefde op jonge leeftijd minder serieus zou zijn als op latere leeftijd. Er zijn genoeg echtparen die elkaar al sinds de kleuterschool kennen. En kijk naar hoeveel mensen er scheiden. Mijn eerste liefde van de lagere school blijft altijd bijzonder. Toen ik in de krant las dat ze was overleden deed me dat toch verdriet. Het zou me niks verbazen als deze eerste liefde de jongen altijd bij zal blijven. Troost hem en steun hem nu hij dat nodig heeft. En zeg zeker niet dat er meer meisjes in de wereld zijn; daar staat zijn hoofd helemaal niet naar. “
Silke: “Serieus nemen, verdriet is verdriet!”
Miranda: “De verkering hoef je niet zo serieus te nemen. Ik bedoel: de kans dat je werkelijk met je toekomstige schoondochter/schoonzoon te maken heeft is minuscuul, maar de emotie van je kind is wel echt en die mag je niet onderschatten. Praten erover en misschien samen een leuk spelletje spelen of filmpje kijken zal hem helpen.”
Wendy: “Zeer serieus. Dit is zijn eerste gebroken hart en voor een volwassene stelt het niks voor, maar hij denkt nog als een 10-jarige. Voor hem is het groot. Neem het serieus, geef hem een extra dikke knuffel maar doe niet alsof het niks voorstelt. Daarmee maak je hem voor zijn gevoel belachelijk.”
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
