Wie heeft er als kind geen kattenkwaad uitgehaald? Deze volwassenen maakten het vroeger wel heel bont, maar zijn er tenminste eerlijk over.
Lees verder onder de advertentie
Ze schamen zich er nog steeds voor.
Even bijslapen
‘Ik had het nogal zwaar op de middelbare school. ’s Ochtends deed ik alsof ik naar de bus liep, maar zodra mijn moeder onder de douche stapte, glipte ik terug naar boven. Daar verstopte ik me in de kast, die ik lekker comfortabel had gemaakt met kussens, en viel ik weer in slaap. Pas na een paar weken, toen mijn moeder iets nodig had uit die kast, werd ik betrapt.’
Lees verder onder de advertentie
Dat zal ‘m leren
‘Een jongen op de basisschool was altijd gemeen tegen me. Op een dag heb ik zijn doos met waskrijtjes op een zonnige vensterbank gezet. Ze waren allemaal gesmolten.’
Maar je krijgt er zoveel voor terug
‘Ik was een jaar of vijf en ging samen met mijn broer (toen 10) en moeder naar een kledingwinkel. Ik kroop tussen een kledingrek – die toen nog rond waren – en weigerde eruit te komen. Omdat mijn moeder er niet bij kon, moest mijn broer me pakken. Toen ik beschaamd de winkel uitliep, riep ik: ‘Dit is niet mijn moeder, help!’ Dat moest ik van mijn moeder zeggen als ik ooit gekidnapt werd. Eenmaal thuis was ze woedend.’
Lees verder onder de advertentie
De eerste én de laatste keer
‘De eerste keer dat ik van mijn moeder alleen naar een warenhuis mocht, heb ik samen met mijn nichtjes, vriendinnen en zus twintig tot dertig flessen zeep over de vloer leeg geknepen. Ik vind het nog steeds zo erg voor degene die het moest schoonmaken.’
‘Samen met een vriendinnetje pleegde ik een aantal neptelefoontjes. Zij belde een willekeurig nummer en deed alsof ze door haar vader was afgezet bij de bioscoop en ze dit nummer moest bellen als de film afgelopen was. De man aan de telefoon was helemaal in paniek en probeerde een manier te bedenken om haar te helpen. Uiteindelijk heeft dat vriendinnetje uit verveling opgehangen. Ik voel me nog steeds schuldig.’
Lees verder onder de advertentie
Sorry not sorry
‘Als kind heb ik per ongeluk geplast op de wc met de klep er nog op. Ik heb de klep schoongeveegd, maar stond er niet bij stil dat de grond ook nat was. Een uur later werd mijn moeder boos op mijn broer, omdat hij volgens haar de wc-bril gemist had. Hij moest de hele badkamer schoonmaken. Ik heb wijs m’n mond gehouden.’
Lees verder onder de advertentie
Dat krijg je ervan
‘In de eerste klas had ik een klasgenoot die me constant treiterde. Hij had al twee waarschuwingen voor slecht gedrag gekregen. Toen hij opstond, stak ik mijn voet uit en liet ik hem struikelen. Volgens de leraar viel hij om aandacht te trekken, dus kreeg hij z’n derde waarschuwing. Ik voel me er nog steeds slecht over.’
Lees verder onder de advertentie
Die moeder moest eens weten
‘Als mijn zusje en ik met onze moeder naar de winkel gingen, zochten we op de speelgoedafdeling altijd naar kleine speeltjes. Deze stopten we stiekem in onze tas. We namen alleen speelgoed mee dat al opengemaakt was, alsof dat het minder erg maakte.’
Er zijn van die geboortekaartjes die je op de koelkast plakt omdat ze zó schattig zijn. Mooie naam, lief fotootje, zacht gedichtje erbij — je kent het wel. En soms ook niet.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (34) en zoon Floris (bijna 2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Je wilt even lekker uit eten, of gewoon ongestoord naar het toilet (ja, dát is tegenwoordig me-time, sad but true), en dus heb je een oppas nodig. Grote kans dat je dan toch liever je eigen ouders belt dan je schoonouders. Herkenbaar? Je bent niet de enige.
Nathalie (30) dacht dat haar leven instortte toen haar partner haar verliet tijdens haar zwangerschap. Maar juist doordat ze een alleenstaande moeder werd, vond ze zichzelf terug.
Formule 1-coureur Max Verstappen heeft geen pitstop gemaakt op het circuit, maar in het ziekenhuis in Monaco. Daar werd hij afgelopen vrijdag, samen met zijn partner Kelly Piquet, trotse vader van dochter Lily. En hoewel de motoren van zijn bolide in Miami alweer ronken, staat zijn hoofd duidelijk nog bij de wieg.