Wie heeft er als kind geen kattenkwaad uitgehaald? Deze volwassenen maakten het vroeger wel heel bont, maar zijn er tenminste eerlijk over.
Lees verder onder de advertentie
Ze schamen zich er nog steeds voor.
Even bijslapen
‘Ik had het nogal zwaar op de middelbare school. ’s Ochtends deed ik alsof ik naar de bus liep, maar zodra mijn moeder onder de douche stapte, glipte ik terug naar boven. Daar verstopte ik me in de kast, die ik lekker comfortabel had gemaakt met kussens, en viel ik weer in slaap. Pas na een paar weken, toen mijn moeder iets nodig had uit die kast, werd ik betrapt.’
Lees verder onder de advertentie
Dat zal ‘m leren
‘Een jongen op de basisschool was altijd gemeen tegen me. Op een dag heb ik zijn doos met waskrijtjes op een zonnige vensterbank gezet. Ze waren allemaal gesmolten.’
Maar je krijgt er zoveel voor terug
‘Ik was een jaar of vijf en ging samen met mijn broer (toen 10) en moeder naar een kledingwinkel. Ik kroop tussen een kledingrek – die toen nog rond waren – en weigerde eruit te komen. Omdat mijn moeder er niet bij kon, moest mijn broer me pakken. Toen ik beschaamd de winkel uitliep, riep ik: ‘Dit is niet mijn moeder, help!’ Dat moest ik van mijn moeder zeggen als ik ooit gekidnapt werd. Eenmaal thuis was ze woedend.’
Lees verder onder de advertentie
De eerste én de laatste keer
‘De eerste keer dat ik van mijn moeder alleen naar een warenhuis mocht, heb ik samen met mijn nichtjes, vriendinnen en zus twintig tot dertig flessen zeep over de vloer leeg geknepen. Ik vind het nog steeds zo erg voor degene die het moest schoonmaken.’
‘Samen met een vriendinnetje pleegde ik een aantal neptelefoontjes. Zij belde een willekeurig nummer en deed alsof ze door haar vader was afgezet bij de bioscoop en ze dit nummer moest bellen als de film afgelopen was. De man aan de telefoon was helemaal in paniek en probeerde een manier te bedenken om haar te helpen. Uiteindelijk heeft dat vriendinnetje uit verveling opgehangen. Ik voel me nog steeds schuldig.’
Lees verder onder de advertentie
Sorry not sorry
‘Als kind heb ik per ongeluk geplast op de wc met de klep er nog op. Ik heb de klep schoongeveegd, maar stond er niet bij stil dat de grond ook nat was. Een uur later werd mijn moeder boos op mijn broer, omdat hij volgens haar de wc-bril gemist had. Hij moest de hele badkamer schoonmaken. Ik heb wijs m’n mond gehouden.’
Lees verder onder de advertentie
Dat krijg je ervan
‘In de eerste klas had ik een klasgenoot die me constant treiterde. Hij had al twee waarschuwingen voor slecht gedrag gekregen. Toen hij opstond, stak ik mijn voet uit en liet ik hem struikelen. Volgens de leraar viel hij om aandacht te trekken, dus kreeg hij z’n derde waarschuwing. Ik voel me er nog steeds slecht over.’
Lees verder onder de advertentie
Die moeder moest eens weten
‘Als mijn zusje en ik met onze moeder naar de winkel gingen, zochten we op de speelgoedafdeling altijd naar kleine speeltjes. Deze stopten we stiekem in onze tas. We namen alleen speelgoed mee dat al opengemaakt was, alsof dat het minder erg maakte.’
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.