Vraag het de vrolijke opvoedtantes Els & Do
Els & Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 32, 20 en 18) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ik rook. Ik ben al tien keer gestopt met behulp van nicotinepleisters en antirookgoeroes, maar ik kom er niet vanaf. Ik rook nooit in de buurt van mijn kinderen en neem na elke sigaret kauwgum, maar toch ruiken ze het aan mijn adem. En dan worden ze boos en bang. Ze hebben het gevoel dat ze mijn leven moeten redden. ‘Roken is dodelijk’, lezen ze op mijn pakjes. Ik heb geen verweer, ze hebben gelijk. Op feestjes sta ik stiekem buiten te roken met een paar medeboosdoeners, en duik weg achter een pilaar als onze kinderen eraan komen. Ik vind mezelf een slappeling, maar het ergste is mijn schuldgevoel. Daarbij ben ik bang dat ik mijn kinderen aanmoedig zelf ook te gaan roken.
Onze ouders hoefden niet over dit onderwerp na te denken. De gezinsauto waarin wij met onze broertjes en zusjes opeengeperst op de achterbank zaten (allemaal zonder gordel), stond blauw van de rook. Als wij onze ouders vroegen of het raampje open mocht, zeiden zij: ‘Nee, dat is te koud.’ Visite trof naast een schaaltje pinda’s een koker met sigaretten aan. Tv-legende Mies Bouwman, moeder van vijf kinderen, was destijds kettingrookster. Volgens haar zoon nam ze een slof sigaretten voor hem mee toen hij twaalf was. Elke generatie heeft zijn eigen problemen. Wat is wijsheid, in uw geval? Roken is een slecht voorbeeld, maar stiekem doen ook. U rookt, dat vinden de tantes schandalig, hoewel wij er ook wel pap van lusten. Maar u demonstreert ook hoe verslavend roken is. Zeg tegen uw kind: “Jullie moeder is verloren. Neem daarom nooit een eerste trek, dat is haar ook fataal geworden.” De meeste pubers slaan dit advies in de wind, of hun ouders nu wél of niet roken. Dat kunt u constateren als u een middelbare school passeert in de pauze, waar de overgrote meerderheid van de leerlingen staat te paffen alsof er sinds de jaren zeventig niets is veranderd. Dat kinderen zien dat moeders mensen zijn die fouten maken, heeft ook voordelen. Kinderen met perfecte ouders schijnen gefrustreerd te raken omdat ze niet aan hun voorbeeld kunnen tippen. Wij zeggen met opzet ‘schijnen’, want wij kennen geen perfecte ouders. Ons advies: probeer ook de elfde keer te stoppen. Maar als het u toch niet lukt, troost u dan met de gedachte dat het belangrijkste is dat uw kinderen grootbrengt met liefde en wijsheid. Dat doet u, anders zou u niet zo bezorgd zijn.
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl.
