Beeld: Getty Images
Een treinrit kan een spannend uitje zijn. Niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als ouder. Denise (36) nam haar vijfjarige dochter voor het eerst mee met de trein, maar dat avontuur liep anders dan verwacht.
Denise: “Ik weet het nog precies en krijg opnieuw de kriebels als ik eraan terugdenk. Onlangs maakten Senna en ik een uitstapje naar de stad, met de trein. Een groot avontuur voor haar en stiekem ook voor mij. De geur van muffe stoelen en het gehobbel van de wagon gaven mij weer dat nostalgische gevoel van vroeger toen ik als klein meisje mijn eerste treinrit beleefde. Al liep deze rit wel wat anders af..
‘Pak je jas maar schat, we zijn er’, zeg ik nog tegen Senna. Enthousiast grist ze haar knalroze bloemetjesjas van de treinstoel en rent door de trein, richting de uitgang. Ze drukt op de knop om de deuren te openen, zoals ik haar heb uitgelegd, maar een smoezelig stickertje op de grond leidt haar af. Terwijl ik al ben uitgestapt, zie ik dat Senna niet bij mij loopt. Ik draai mij om, kijk naar de treindeuren en voor ik het weet schieten de deuren voor mijn neus dicht.
Ik voel een paniekgolf opkomen. Mijn hart bonkt in mijn keel terwijl ik Senna bij de dichte treindeur zie staan, met grote ogen van schrik. ‘Blijven staan! Ik kom eraan!’ roep ik naar haar, terwijl de trein langzaam begint te rijden. Ze knikt dapper, al zie ik haar lipje een beetje trillen. In een fractie van een seconde switch ik naar actiemodus. Op het bord zie ik dat de volgende halte maar twee minuten verderop is. Dat moet lukken. Mijn telefoon grijp ik uit mijn tas en ik bel met klamme handjes de NS. ‘Mijn dochtertje zit alleen in de trein’, zeg ik met een stem die ik verrassend rustig weet te houden. De klantenservicemedewerker, die godzijdank meer empathie heeft dan ik verwacht had, stelt me meteen gerust. ‘Geen zorgen, mevrouw. We geven het door aan de conducteur. Blijf aan de lijn.’
Een taxirit later sta ik op het volgende station, waar de conducteur met een brede glimlach hand-in-hand staat met Senna. ‘Mama!’ gilt ze en vliegt in mijn armen. Ik slik mijn tranen weg en voel hoe haar warme lijfje zich stevig tegen me aandrukt. ‘Je hebt het supergoed gedaan’, fluister ik in haar oor. ‘Ik ben zó trots op je.’ De conducteur geeft me een knipoog. ‘Jullie hebben samen het avontuur wel compleet gemaakt vandaag, hè?’ Nou, dat kun je wel zeggen. Het volgende uitje? Doen we toch weer even met de auto of de fiets.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Suzan en Freek hebben op Instagram een ontroerende update gedeeld, vergezeld van een prachtige foto waarop Suzan trots haar babybuik laat zien.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Ze zeggen dat opa’s een speciaal plekje hebben in het hart van hun kleinkinderen, en eerlijk, we snappen allemaal waarom.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
