Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Larissa (32) is moeder van Bram (5) en Sophie (3).
“Het was nooit mijn droom om een alleenstaande moeder te worden. Dat de vader van mijn kinderen tot twee keer toe tijdens de zwangerschappen besloot dat het vaderschap hem toch niet zo goed paste, is iets waarop ik helaas geen invloed had. En misschien is het een zegen, want sinds twee jaar heb ik een relatie met een man die mijn kinderen als de zijne ziet en misschien wel net zoveel van ze houdt als ik.
Lees ook: ‘Mijn vader is niet mijn echte vader, maar dat weet niemand – zelfs mijn eigen man niet’ >
De biologische vader van mijn kinderen is buiten beeld. Dat is zijn eigen keuze, maar ik vertel Bram en Sophie wel over hem. Ze hebben het recht te weten wie hun echte vader is. Toch noemen ze mijn vriend “papa”. Iets wat ze zelf hebben bedacht, en waar ik me aanvankelijk wat ongemakkelijk bij voelde. Mijn vriend ís hun papa niet, dat woord is alleen voorbehouden aan hun verwekker. Maar mijn vriend vindt zijn nieuw verworven titel meer dan vleiend. En als ik eerlijk ben, is hij de enige die de onderscheiding waarmaakt. Tegen mijn kinderen zeggen dat ze geen “papa” tegen hem mogen zeggen voelt alsof ik ze beperk in hun liefde voor hun stiefvader, en dat is het laatste wat ik wil. Als ik rustig uitleg dat iemand anders al hun echte papa is, zegt Bram: “Dat weet ik toch”, en blijft de titel doodleuk gebruiken.
In onze omgeving wordt weleens gefronst, wanneer ze mijn kinderen horen praten. Iedereen weet hoe de vork in de steel zit. Tegelijkertijd ben ik blij dat mijn kinderen een man in hun leven hebben die ook echt als papa voelt. Ik wil de biologische vader van mijn kinderen geen onrecht aandoen, zelfs al heeft hij er zelf voor gekozen geen onderdeel te zijn van het leven van zijn kinderen. Maar belangrijker: is het voor mijn kinderen niet verwarrend om twee mannen in hun leven te hebben die hun papa zijn?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
