Beeld: Memory Lane Fotografie en privé
Robin Versigny (32) woont samen met Rosanne (29) en is vader van zoontjes Jin (3) en Raf (2).
“Als het komt, dan komt het, is altijd mijn idee geweest over kinderen krijgen. Ik wist dat ik vader wilde worden, voor mijn gevoel hoort dat erbij. Vier jaar geleden stopte Rosanne met de pil. Beiden voelden we dat een kind welkom was. We hadden een fijn huis gekocht, het was tijd voor de volgende stap.”
“Als vader sta je er een beetje naast tijdens de zwangerschap. Natuurlijk ging ik mee naar de echo’s en hielp ik extra in het huishouden. Rosannes groeiende buik vond ik bijzonder. De gedachte dat ons kind daarin groeide was onwerkelijk. Rosanne voelde onze jongens in haar lichaam groeien, maar ik bouwde na de geboorte een band op. Voor mijn gevoel begon het vader zijn toen pas echt.”
“Jin was net een jaar toen Raf werd geboren. Twee kinderen zo dicht op elkaar krijgen was best heftig. Er waren twee kleintjes die allebei door groeispurten gingen en onze volle aandacht en zorg nodig hadden. Raf had ook lange tijd onrustige nachten, waarbij we er soms drie keer uit moesten voor hem. Maar ik ben een nuchter type: het is nu eenmaal niet anders, uitrusten komt later wel weer. Het heeft totaal geen zin om je hier druk over te maken als ouder.”
Lees ook – Amper bevallen en alweer zwanger: ‘Ik dacht alleen maar: hoe gaan we al die luiers betalen?’ >
“Soms voel ik me schuldig als ik boos ben geworden op de jongens. Dat doe ik niet graag. Ik zou soms willen dat ik iets meer geduld had. Ze zijn twee en drie, tuurlijk moeten ze nog veel leren. Een beker omgooien of knoeien met het eten kan gebeuren en is niet het einde van de wereld.”
“Raf kan een brompot zijn en gaan stampvoeten als-ie zijn zin niet krijgt. Jin wil het liefst alles zelf doen. Zo wilde hij ineens niet meer in zijn luier plassen maar op de wc. In één dag was hij zindelijk.”
“Het avondritueel met eten, badderen en naar bed brengen is altijd hectisch. Daarna probeer ik tijd voor mezelf te pakken. ’s Avonds ga ik bijvoorbeeld graag sporten met vrienden. Ook proberen Rosanne en ik regelmatig dingen met z’n tweeën te doen. Afgelopen weekend waren de kinderen bij opa en oma logeren, toen zijn wij lekker uit eten gegaan en de volgende dag konden we uitslapen. Nou ja, uitslapen… Omdat we dat niet meer gewend zijn, waren we toch om acht uur wakker.”
“Een jongensgezin voelt voor mij heel natuurlijk omdat ik zelf met twee broers ben opgegroeid – ik ben niet anders gewend. Rosanne hint weleens op een derde kind. Daarop zeg ik geen volmondig ja, want de afgelopen drie jaar waren best pittig. Maar ik kan niet in de toekomst kijken. Zeg nooit nooit, laat ik het daarop houden.”
Dit artikel staat in Kek Mama 05-2022.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).