Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Lees verder onder de advertentie
Annemijn, getrouwd, moeder van een zoon en dochter: “Mijn zoontje Levi was gaan spelen bij een vriendje, zoals zo vaak. Ik vond Levi wel wat stilletjes en teruggetrokken toen hij thuiskwam, maar ik dacht dat hij misschien gewoon moe was van de schooldag en daarna nog spelen. Pas in bed kwam het hoge woord eruit: de vader van het vriendje, laten we hem even Sem noemen, had tegen hem geschreeuwd, zei hij. ‘Geschreeuwd? Hoezo dat dan?’ vroeg ik verbaasd.
Lees verder onder de advertentie
Scherm kapot
‘We waren aan het stoeien en toen viel er een scherm kapot. En toen werd Sems vader heel, heel boos’, fluisterde Levi. Een scherm? Een telefoon? Hij wist niet wat voor scherm, het was een groot scherm. Hij was er duidelijk nogal van onder de indruk en ik voelde woede opborrelen. Hoezo stond iemand ineens tegen mijn kind te schreeuwen? En waarom wist ik daar niks van?
Lees verder onder de advertentie
Ik hoefde niet lang op mijn antwoord te wachten, althans, er kwam een vrij passief-agressief appje binnen met een foto van een iPad met een kapot scherm en een tikkie van maar liefst 699 euro. Voor een nieuwe iPad, dus. Geen telefoontje of geen uitleg. Niks, noppes, nada. Zo kan je toch niet zijn? Even passief-agressief stuurde ik enkel een vraagteken terug. Ik ga toch zeker niet zonder enige uitleg 699 euro betalen? Ben je wel helemaal lekker?
Uiteindelijk belde de vader van Sem me op om uitleg te geven, maar hij was eigenlijk al vanaf de eerste seconde boos en onredelijk aan het doen. Daar heb ik een hekel aan. Hij was boven geweest en zijn iPad lag beneden, waar de kinderen met veel herrie aan het spelen waren. Opeens werd het doodstil en bleek de iPad van de leuning van de bank te zijn gevallen. Het scherm was volledig vernield.
Lees verder onder de advertentie
Oké, ja. Klinkt plausibel. Maar: waarom is mijn zoon daar als enige schuldig aan, en zijn eigen zoon niet? Zij waren toch samen aan het stoeien? Het is niet alsof die vader het heeft zien gebeuren, dus hoe weet hij nou wie de schuldige was? Daarbij: wie legt er nou zo’n duur ding zonder hoes of enige bescherming in de buurt van twee kinderen? Is het dan niet gewoon zijn eigen schuld? En ten derde, wie stuurt er nou in godsnaam zonder enige uitleg een Tikkie van bijna 700 euro naar iemand die geen idee heeft wat er aan de hand is? Dan bel je toch eerst even? Zoiets ga je toch op zijn minst eerst door de verzekering laten bekijken?
Geen kleuters meer
Hoe meer vragen ik stelde, hoe bozer de vader van Sem werd. Uiteindelijk heb ik opgehangen en ik heb nog altijd de Tikkie niet betaald. Ik wil er prima mijn aansprakelijkheidsverzekering over contacten, maar niet als er niet op een normale manier gecommuniceerd wordt. We zijn geen kleuters meer.”
Haar dochtertje een middagje naar de kinderboerderij sturen met haar ouders, leverde Sarah een Tikkie van 300 euro op. Hoe dat zo is gelopen? Dat lees je hier.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Mariët (34) zich af of het online verlanglijstje voor haar dochter eigenlijk wel zin heeft.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]