Mag een vreemde jouw kind terechtwijzen? Dít vinden jullie

Een greep uit de – nogal uiteenlopende – reacties:

• Marieke: “Ja, maar ligt er wel aan of het terecht is en de toon waarop. Tegenwoordig ventileren een heleboel mensen hun mening en regels maar als de waarheid en dan vind ik het niet oké.”
• Marina: “Geen vreemde! Ik zal bij een vreemde altijd de opmerking maken dat mijn kinderen uit veiligheid niet met vreemden mogen praten en dat het niet wenselijk is dat je zomaar een kind aanspreekt. Als ik erbij ben, ben ík degene die ze aanspreekt!”
• Simone: “Nope! Maar je mag mij altijd aanspreken op het gedrag van mijn kinderen. Volgens mij luisteren ze best goed en kunnen ze zich keurig gedragen op/binnen openbare gelegenheden. Mocht iemand zich toch aan hen storen, dan is een vriendelijk gesprek altijd mogelijk.”
• Luana: “Jazeker. Als mijn kind iets doet wat echt niet door de beugel kan of gevaarlijk is, mag ze daar zeker op aangesproken worden. It takes a village to raise a child. Ik vind dat iedereen elkaar mag aanspreken als iemand te ver gaat.”
• Sigrid: “Als ik er zelf bij ben zeker niet. Mijn kinderen hebben autisme. Dat is geen goedpratertje maar ze worden nog wel eens niet goed begrepen. Hun gedrag is voor een vreemde niet altijd goed verklaarbaar en ik, als ouder, begrijp hun beweegredenen vaak wel.”
• Sanne: “Nee, dat voelt zo naar. En voor een kind schijnt dat heel akelig te zijn, dus nee. Buiten de oppassen, ouders van vriendjes waar ze spelen en de juffen uiteraard.”
• Bianca: “Als iedereen dat zou doen en toelaten, dan zouden we veel minder ellende hebben op de wereld. Kinderen op straat geven alleen maar een grote bek als je iets zegt. Dat komt mede doordat de jeugd juist geen tegenspraak krijgt van vreemden. Mijn kinderen mogen door iedereen gecorrigeerd worden, mits met respect.”