‘Op het werk verwachten ze dat je geen kinderen hebt en thuis verwachten ze dat je geen werk hebt’

Irene: “Tja, ik denk dat de moeders van onze oma’s het ook moeilijk hadden: grote gezinnen, luiers en alle kleren die op de hand gewassen werden en zware huishoudelijke klussen. Geen idee of de moeders het nu dan zwaarder hebben dan de moeder toen.”

Tamara: “En waarom? Iedereen wil alles! Groter huis, twee auto’s, vakanties, weekendjes weg met vrienden, social media wat bijgewerkt moet worden. Dan moet er veel gewerkt worden, en je moet in alle bochten moeten gooien. Hier een ‘ouderwets’ leven en het lukt prima allemaal. Weinig wensen, veel tijd voor wat echt belangrijk is.”

Katinka: “Vroeger was het normaal dat de oudere broers of zussen het mee overnamen, je zou maar de oudste geweest zijn, ocharme! Geen leven als kind! Wij ouders van nu doen het vooral allemaal zelf!”

Laura: “Die papa’s en mama’s maken het zelf zwaar. Even een lijstje inleveren wat de kinderopvang moet doen. Met hun prins of prinses. En als dat niet gebeurt dan worden ze boos. Ja, dat geeft stress. Misschien moeten ouders eens loslaten. Laat een ander het doen. Ze weten echt wel hoe ze met kinderen overweg gaan.”

Marianne: “Voor een deel laten ouders zich ook opjutten. Traktaties waar heel veel geld en/of tijd mee gemoeid is. Zelf opletten dat het simpel blijft is een kunst.”

Doris: “Op het werk verwachten ze dat je geen kinderen hebt, en thuis verwachten ze dat je geen werk hebt…moeilijk. Te veel stress voor iedereen.”

Melanie: “Pff, echt niet. Het wordt niet zwaarder of lichter met de jaren. Wel anders. We hebben wellicht nu meer maatschappelijke druk maar vroeger hadden ze absoluut niet de technische gemakken die wij hebben, zoals de mobieltjes, internet, smart devices, en verder terug ook niet die luxe huishoudelijke apparaten enz. Tijden veranderen, maar moeilijker nee. Beter ook niet. Alleen anders.”

Sterre: “Ik denk dat velen financieel al niet meer kunnen dragen. Wil je graag kinderen, moet je bij elkaar toch wel 3500 netto verdienen. Anders wordt het allemaal wel erg krap. Voor babykleding, luiers enz.”

Ineke: “Bijzonder dat er in dit onderzoek vanuit wordt gegaan dat het de moeder is die zorgt! Waar zijn de vaders in dit verhaal?”

Hilda: “Geloof ik niks van. Ze hebben alle gemak van huishoudelijke machines, dat had mijn moeder niet.”

Claudia: “Niet de ouders, maar kinderen hadden het vroeger zwaarder. Velen zijn vroeg van huis weggestuurd om te werken en hadden ouders geen tijd voor ze omdat ze zelf moesten zorgen om te overleven. Deze kinderen staan nu als volwassenen onder druk, vaders en moeders, die naar de psycholoog moeten omdat ze nu allerlei dingen moeten kunnen (zoals zorgen voor een ander) die ze zelf niet hebben meegekregen.”

Mainy: “Mijn oma had dertien kinderen, ik twee. Dus wie had het zwaarder? Ik zou echt geen dertien kinderen aankunnen hoor, dan kun je me oprapen!”

Saskia: “Nee, geloof ik niet. Al maken we er een pampergeneratie van die alles wil, maar er niks voor wil doen.”

Romy: “Pff, wat kunnen we ons toch weer aanstellen! Alsof je ineens geen leven meer hebt als je een kind krijgt.”

Vivienne: “Ik denk vaak aan mijn oma (oorlog en al meegemaakt) die negen eigen kinderen grootgebracht en er nog een paar meer van andere leg. Die had het zwaar. Ik mag niet klagen! (En velen anderen ook niet!)”

Sharlene: “Ouders hebben te weinig tijd om hun kinderen op te voeden zoals het hoort… waardoor kinderen ook mee moeten in die sneltrein. En niet elk kind kan dat aan. Gevolg: brutale, onbeleefde kinderen die gewoon schreeuwen om aandacht en liefde.”

Ginny: “Logisch toch? Ouders moeten nu alles allebei. En kinderen hebben stelt veel hogere eisen dan vroeger.”

Danielle: “Ja, als je je kinderen niet opvoedt dan krijg je te ‘zwaar’. Ze zijn bang om ze een trauma te geven, als ze te vaak nee zeggen en ze op hun kop te geven, en nog maar te zwijgen over ze op de pot zetten voor hun tweede jaar.”