‘Onze kinderen (3 en 6) slapen nog steeds op onze kamer’

Bed in de hoek

Toen Katie zwanger was, had ze niet het plan om haar kind bij haar in bed te nemen. ‘Tot mijn zoon werd geboren. Hij was zo klein en het was zo heerlijk om naar zijn bedje te kijken, naast het onze, en hem te zien slapen.’

De bedoeling was om haar zoon na een paar maanden naar zijn eigen kamer te brengen. ‘Maar het kwam er gewoon niet van. Ook niet toen zijn broertje drie jaar later werd geboren. Voor hem zetten we een bed neer in de hoek van onze slaapkamer.’

Lees ook:
Wat als je kind niet wil slapen? >

Onbegrip

Inmiddels zijn haar zoons 6 en 3. Ze delen een eigen slaapkamer, maar liggen meestal bij hun ouders. ‘Ze vallen in hun eigen bed in slaap, maar de volgende ochtend word ik vaak wakker met minstens één van hen in onze slaapkamer.’

Het zorgt voor onbegrip bij Katie’s omgeving. ‘Veel mensen begrijpen niet waarom wij het toestaan. Maar samen slapen wil niet zeggen dat de kinderen in ons bed liggen. Ik zou dan geen oog dicht doen. De kinderen slapen op onze kamer – dat is iets anders.’

Het heeft volgens haar niets te maken met haar angst; een verwijt dat ze vaak krijgt. ‘Ik vind het heerlijk om de kinderen te kunnen horen vanuit mijn eigen bed, maar daarom laten we ze niet bij ons slapen. Het is niet de keus van mij en m’n man, onze kinderen willen het zelf.’

Onafhankelijk 

De meest irritante opmerking vindt Katie dat hun kinderen nooit zullen leren om alleen te slapen. ‘Onzin. Kinderen worden afhankelijk geboren en leren langzaam onafhankelijk te worden. Dat gebeurt elke dag op een miljoen manieren en waar ze gaan slapen, maakt geen verschil.’

Ze begrijpt dat co-sleepen niet voor elk gezin is weggelegd. ‘Als het je seksleven beïnvloedt – wat bij ons totaal niet het geval is, want voor romantiek hebben we andere plekken in huis – of als je zelf geen oog dicht doet als je kind in je kamer is, dan is het geen optie. Maar voor ons gezin is dit de juiste keuze.’

Bron: Scary Mommy