Beeld: Getty Images
Niet iedereen bewandelt de gebaande paden tijdens de zwangerschap of het moederschap. Sommige vrouwen kiezen er zelfs voor het juist helemaal niet volgens het boekje te doen. Neem Lena (33) die haar kind genderneutraal opvoed.
Lena (33): “Ik weet nog goed dat ik een keer met mijn zus en haar dochtertje, toen nog een baby, op pad was. Een vrouw keek in de kinderwagen en zei: “Wat een lieve knul”. Mijn zus was woest. Uren later had ze het er nog over: hoe had die vrouw haar kleine meisje voor een jongen aan kunnen zien? Inmiddels heb ik zelf ook een dochtertje van 1,5 en is me dit ook al meerdere keren overkomen, maar ik vind het juist leuk als het gebeurt. Ik wil juist dat mensen niet gelijk aan haar kunnen zien welk geslacht ze heeft.
Al voordat ik zwanger was, waren mijn vriend en ik erover uit: als we een kind krijgen, voeden we die genderneutraal op. In ons geval betekent dat vooral dat we onze dochter een genderneutrale naam hebben gegeven, Skye, en dat we heel bewust nadenken over de kleertjes en het speelgoed dat we voor haar kopen. Zo heeft Skye geen roze kleren. Ik koop vooral kleren in neutrale kleren voor haar, zowel van de jongens- als de meisjesafdeling. Wat speelgoed betreft zijn we in het begin weggebleven van typische meisjesspeeltjes. Inmiddels heeft ze wel wat poppetjes en roze knuffels, omdat ze die zelf heeft uitgekozen, maar ze heeft ook auto’s en een treinbaan. We laten ons leiden door haar voorkeuren en niet door wat voor meisjes bedoeld is. Als blijkt dat ze later graag roze kleren wil dragen, een knalroze kamer wil en alleen maar met Barbies wil spelen, dan vinden wij dat natuurlijk prima.
Vanuit onze omgeving wordt wisselend gereageerd op onze genderneutrale opvoeding. Zo hebben wij al voor Skye’s geboorte bij familie en vrienden aangegeven dat we geen roze pakjes wilden krijgen. Een paar oudere familieleden reageerden daar negatief op en vinden het ‘woke-gedoe’. Dat mag, ik zie het als een generatieverschil. Onze inner circle is inmiddels gewend aan onze aanpak, toch loop ik regelmatig tegen gendernormen aan. Zo kregen we in de kraamweek alsnog ontzettend veel roze kaartjes, kwam de kraamhulp aan met roze muisjes voor op de beschuitjes en krijgen we van die kinderopvang ook nog vaak roze knutsels en traktaties mee. Blijkbaar zijn er nog veel ouders die blauwe traktaties voor de jongens maken en roze voor de meisjes. Dat vind ik zelf niet meer van deze tijd, maar ik heb me erbij neergelegd dat dit soort dingen er altijd zullen zijn.
Online heb ik weleens gelezen dat mensen het zielig vinden voor kinderen die genderneutraal opgevoed worden. Dat vind ik onzin, want wij verbieden ons kind niks. Als ze roze wil, krijgt ze roze. Ook vind ik dat wij een milde vorm van genderneutrale opvoeding hanteren. Zo gebruiken wij de voornaamwoorden ‘zij’ en ‘haar’, waar we ook konden kiezen om ‘die’ te gebruiken. Sommige mensen houden zelfs het geslacht van hun kind geheim voor de buitenwereld. Dat vind ik ook vrij ver gaan, al heb ik wel respect voor mensen die dat doen. Mijn motto hierin is: leef en laten leven. Het zou fijn zijn als iedereen zo in het leven zou staan.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
