Beeld: Getty Images
De vierjarige dochter van blogger Amanda Wilson woont om het weekend bij haar vader. Het co-ouderschap valt Amanda zwaar. Aan haar dochter schrijft ze er een emotionele brief over.
‘Om het weekend pak ik je tas in en zorg ik dat je alles hebt wat je nodig hebt, want het breekt mijn hart dat ik er niet ben om je te helpen als je iets nodig hebt’, schrijft Amanda.
‘Ik houd je zo lang vast als je me toestaat en verberg mijn tranen, om je daarna naar de auto van je vader te zien lopen. En dan weersta ik de drang om je terug naar binnen te trekken.’
‘Ik zie hoe je broer zich op de grond laat vallen zodra hij zich realiseert dat je net bent vertrokken. Hij zal het hele weekend vragen waar je bent, maar ik heb niet het lef om het hem te vertellen.’
Lees ook:
‘We zijn nog samen, maar hebben een co-ouderschap over onze dochter’ >
‘Steeds als je weggaat, hoop ik dat je gelukkig, gezond en veilig bent’, vervolgt Amanda. ‘En dat je weet hoeveel je wordt gemist en geliefd. Ik vraag me constant af wat je aan het doen bent. Kijk je tv, speel je buiten? Ben je verdrietig? Ondertussen maak ik je kamer schoon en perfect voor als je weer thuiskomt. Want het helpt me om tussen je spullen te zijn.’
‘Op maandagmiddag, na het weekend, race ik naar school om je op te halen. Dan trek ik je dicht tegen me aan en houd je stevig vast. En dat doe ik tot je weer weggaat. De meeste mensen zeggen dat ik eraan moet wennen, het co-ouderschap. Maar de twee weken met jou vliegen voorbij en ik ben bang voor het liefdesverdriet dat steeds weer komen gaat.’
Bron: Scary Mommy
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
