Beeld: Canva
Blijdschap en rouw raken verweven als je in dezelfde week je eerste kleinkind verwelkomt en je moeder verliest.
Oma Jeanette, getrouwd, moeder van een zoon en dochter: “Het klinkt misschien gek, maar al sinds mijn eigen kinderen jong waren, heb ik er naar uitgekeken om oma te worden. Dat leek me zó leuk! Ik was dan ook door het dolle toen mijn dochter was zwanger van haar eerste kind, mijn allereerste kleinkind.
De zwangerschap verliep voorspoedig en toen werd hij geboren: onze kleinzoon. Wat een mooi mannetje en wat was ik trots op mijn dochter. We gingen natuurlijk snel op kraambezoek. Het moment dat ik mijn kleinzoon in mijn armen hield, huilde ik van geluk. Een droom die uitkwam.
Ook mijn moeder wilde natuurlijk graag op bezoek bij haar eerste achterkleinkind. Een week na de geboorte hadden we het kraambezoek afgesproken. De avond ervoor appte ik nog met mijn moeder dat ze haar kraamcadeautje niet moest vergeten. Kwam helemaal goed, kreeg ik terug.
De dag erna reed ik naar haar toe en liet mezelf binnen met de sleutel, zoals ik altijd doe. Het was stil in huis, de lampen waren uit. Ik zag het ingepakte knuffeltje voor haar achterkleinkind klaar liggen op tafel. Ik riep haar, maar ik kreeg geen reactie. Meteen sloeg de schrik me om het hart. Het zal toch niet… Maar jawel, ik vond haar in bed. Het leek net alsof ze sliep, behalve dat haar huid witter was.
Overleden op de dag dat ze haar achterkleinkind zou ontmoeten, ongelofelijk dat het zo is gelopen. In plaats van bij mijn dochter, zat ik met de huisarts naast mijn moeder. Hartstilstand. Ze was vredig ingeslapen. Voorgoed. Het viel me zwaarder dan ik had gedacht. Later die dag zat ik alsnog bij mijn dochter, die ook ontzettend verward en verdrietig was door het plotselinge verlies van haar oma.
Nu er wat tijd overheen is gegaan, kan ik inzien dat het voor mijn moeder eigenlijk heel fijn is geweest om op deze manier te overlijden. Ze heeft er niks van gemerkt. Maar mij valt het zwaar dat het zo plotseling is gegaan. Ik was er nog lang niet aan toe om afscheid te nemen van mijn moeder en ik had het haar zo gegund om haar achterkleinzoon te ontmoeten.”
Natascha ervaarde ook hoe geluk en verdriet hand in hand kunnen gaan. Ze was tegelijkertijd zwanger als haar schoonzus, maar hun kindje bleek niet levensvatbaar, dat van haar wel. Je leest het hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Je kunt nog zo’n perfecte ouder willen zijn, maar uiteindelijk stuntelt iedereen maar wat aan.Toch zijn er een paar basislessen waarvan
Francesca, een van de jonge deelnemers uit het programma Niet Klein Te Krijgen, is overleden. Het verdrietige nieuws werd gedeeld op het Instagramaccount van het programma, bij een foto van Francesca op een skateboard.
