Jenni Friske is moeder van een tweeling en een paar weken geleden bevallen van haar derde kind. Ze kan niet wachten om weer fulltime aan het werk te gaan, maar wil hierover nog wel wat kwijt op Facebook.
‘Aan alle andere moeders: oordeel hier niet over’, schrijft ze.
Jenni wordt gek van al die veroordelende mensen die het beter denken te weten. ‘Mijn man is een fulltime huisvader en ik ga weer vijf dagen per week werken. En geloof het of niet, maar onze meiden krijgen genoeg liefde en aandacht’, schrijft ze. ‘Dus voor wie zich afvraagt hoe ik in ‘hemelsnaam’ zo lang weg kan blijven, ik zal het je vertellen: ik laat mijn meisjes achter bij hun zorgzame vader. En zijn ze niet bij hem, dan zijn ze wel bij andere familieleden. In betere handen kunnen ze niet zijn.’
Lees ook
Ouders die allebei parttime werken, houden meer geld over >
Ze is niet jaloers op fulltime huismoeders: ‘Het is de moeilijkste baan ter wereld en ik zou het niet kunnen. Maar denk niet dat ik hierdoor niet van mijn kinderen hou. Ik hou zo veel van ze, dat ik mijn eigen tekortkomingen erken. Dit is wat voor ons werkt, en ondanks dat niet iedereen het eens is met onze keuzes: het is ons leven. Dus doe ons alsjeblieft een plezier en hou dat commentaar voor je. #StopTheMomShaming’
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
