Als Marleen de rugzak van haar zoon van de grond raapt, valt er een mes uit. Ze schrikt. “Gatver, wat moet hij nou met een mes in zijn tas? Hij is toch helemaal geen vechtersbaas?” Geschrokken neemt ze het steekwapen mee naar de woonkamer, waar Chiel op de bank een tosti ligt te eten.
De zoon van Marleen is helemaal geen vechtersbaas en toch heeft hij een mes op zak. Is er dan iets aan de hand op school? Daarom confronteert ze hem er meteen mee.
“Wat doet dit ding in jouw tas?” vraagt ze aan haar zoon terwijl ze de Leatherman laat zien. Chiel verblikt of verbloost niet. “Iedereen draagt een mes bij zich. Het is voor mijn veiligheid”, antwoordt hij.
Marleen moet ineens terugdenken aan het tragische nieuwsbericht uit Den Haag van onlangs. Daar werd een 39-jarige man neergestoken en werden drie minderjarigen opgepakt. 15 en 17 jaar oud. Dat geloof je toch niet? Dat zijn kinderen! Niet dat Marleen zo naïef is om te denken dat zoiets in haar streek nooit kan gebeuren, want het kan overal gebeuren.
Maar die kinderen zitten nu dus wel vast voor moord. Dus wat is Chiel dan van plan ermee te doen? Het uit zijn tas trekken als hij een conflict krijgt? Als hij bedreigd wordt? Eerlijk gezegd ziet Marleen haar zoon dat niet doen en vermoedt ze dat het meer te maken heeft met erbij willen horen. “En toch grijp ik nu in en wil ik graag weten hoe het zit met de anderen op het college.”
Het aantal minderjarigen dat betrokken is bij steekincidenten stijgt schrikbarend, zo blijkt uit nieuwsberichten. Waar in 2019 al 14 kinderen verdacht werden van een poging tot moord, zijn het er inmiddels 76.
Voelen onze kinderen zich nu soms allemaal onveilig? Net als Chiel? Marleen probeert zich voor te stellen hoe het is om een tiener te zijn in een wereld waar vechtpartijen en steekpartijen steeds vaker voorkomen. “Hoe is het om op een school rond te lopen waar steekwapens eerder de norm zijn dan de uitzondering?”
Marleen vraagt zich daarnaast ook af of het wel klopt wat Chiel zegt: dat ‘iedereen’ een mes bij zich draagt. “Neemt hij de oude Leatherman van zijn vader mee, alleen omdat de anderen het ook doen?”
Ze moet er niet aan denken wat er zou gebeuren als hij het zou gebruiken. “Dat zou ik natuurlijk nooit doen”, was Chiels antwoord. Maar kan hij dat ook beloven? Je hoeft maar één keer in een hoek gedreven te worden en in paniek te raken. Je hoeft maar één keer een verkeerde keuze te maken, en je hele leven verandert. Het is niet zoals iemand in de pauze een flinke duw geven.
Marleen bespreekt het met haar man, en samen besluiten ze het mes simpelweg te laten verdwijnen tussen de kampeerspullen. Maar ze laten het er niet bij zitten. Ze maken er ook melding van bij de school. Dat Chiel zich niet veilig voelt zonder mes, vinden ze ronduit zorgwekkend.
Gelukkig was het messenbezit al goed in beeld bij de schoolleiding en komt er, op aandringen van docenten, een weerbaarheidstraining. Chiels veiligheid hangt namelijk niet af van een wapen, maar van slimme keuzes in een bedreigende situatie. En die handvatten krijgen de leerlingen binnenkort aangereikt door een docent.
Op Chiels school krijgen leerlingen niet alleen weerbaarheidstraining tijdens de lessen maatschappijleer, maar er komen ook kluisjesinspecties in samenwerking met de politie.
De school van Chiel is blij dat Marleen het bespreekbaar heeft gemaakt. Ze adviseren elke ouder om altijd melding te doen bij de school als ze horen over messen op school. Ouders moeten ook weten dat scholen verboden voorwerpen mogen controleren in kleding, tassen en kluisjes.
In het schoolveiligheidsplan van elke school kun je nalezen welk gedrag niet wordt getolereerd en of de school samenwerkt met de politie. Het kan als ouder verstandig zijn om zelf af en toe een steekproef te houden bij je puber. Zo voorkom je een melding bij de politie – of erger.
Bron: School en Veiligheid
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
