Beeld: Canva
Je kind kwijt op de camping? Je gunt het niemand, maar het overkwam Lisanne (33): “Op een zonnige dag op de camping in Zeeland sloeg ons relaxte humeur plotseling om in pure paniek. Ons vijfjarige zoontje Sem was ineens spoorloos verdwenen.”
‘Waar is Sem?’ vroeg ik mijn man, terwijl ik langs de rand van de speeltuin liep. Hij haalde zijn schouders op. ‘Hij was net nog bij de glijbaan.’ Het was zo’n nonchalant moment, het soort moment waarvan je denkt dat het nooit écht spannend wordt. Sem speelde al de hele week zelfstandig met vriendjes op de camping. De speeltuin lag recht tegenover onze caravan, dus we hielden altijd een oogje in het zeil. Tot vandaag.
We waren twee weken op vakantie op een gezellige familiecamping in Zeeland vlakbij het strand. Een heerlijke plek, helemaal ingericht voor kinderen. Alles voelde veilig en overzichtelijk. Maar dat gevoel sloeg in één seconde om toen we Sem nergens meer zagen.
We riepen zijn naam, vroegen aan andere kinderen of ze hem hadden gezien. ‘Hij fietste net weg’, zei een meisje. Weg? Waarheen dan? Zijn fietsje was nergens meer te bekennen. Mijn hart bonsde in mijn keel. Mijn man begon langs de stacaravans te rennen, ik holde naar de receptie. ‘We zijn ons zoontje kwijt’, zei ik, terwijl mijn stem trilde. De receptioniste handelde meteen: via de intercom werd omgeroepen dat iedereen moest uitkijken naar een vijfjarig jongetje met een geel petje.
Wat er toen gebeurde, was hartverwarmend én hartverscheurend tegelijk. Alsof heel de camping even de adem inhield. Mensen kwamen uit hun tenten, moeders en vaders liepen rond, pubers sprongen op hun fietsen. ‘Hoe ziet hij eruit?’, ‘Waar zagen jullie hem voor het laatst?’ Overal op het terrein zag je mensen zoeken. Mijn gedachten sloegen op hol: wat als hij richting het strand was gelopen? Wat als… Ik durfde de zinnen niet af te maken.
Ik stond te trillen op mijn benen. Mijn man liep richting de duinen, ik bleef bij het pad staan dat richting het strand leidde. Elke minuut voelde als een uur.
‘Daar staat zijn fiets!’ riep iemand plotseling bij het hoofdgebouw van de camping. We renden erheen. Zijn kleine blauwe fietsje met zijwieltjes stond geparkeerd bij de kinderbioscoop (een eenvoudig zaaltje met beamer). ‘Sem?’ riep ik, terwijl ik de deur openduwde.
En daar zat hij. Op de voorste rij van de kinderbioscoop, compleet verdiept in een film met zingende dieren. Zijn schoentjes bungelend boven de grond, zijn handjes in zijn schoot gevouwen. Alsof er niets aan de hand was.
Ik moest lachen en huilen tegelijk. ‘Mama, ik ging even film kijken’, zei hij kalm, toen ik hem in mijn armen sloot. ‘Ik had het gevraagd aan een mevrouw.’ Blijkbaar had een aardige kampeerder hem binnengelaten, onwetend dat heel de camping naar hem op zoek was.
Die avond aten we frietjes bij de caravan en hielden we Sem geen seconde uit het oog. Zijn fietsje stond veilig op slot naast de voortent. En ik wist één ding zeker: de volgende keer dat hij zegt dat hij ‘even weggaat’, rennen we met hem mee.
Een kind kwijt op vakantie? Lisanne is niet de enige die dit meemaakte, Maaike weet er ook alles van. Maaike: “Meteen werd er een noodplan in werking gesteld.”
We doen het allemaal wel eens: een zak vol cadeautjes met Sinterklaas en iets extra’s met Kerst. Want: kinderen blij, wij blij. Maar té veel cadeautjes geven, kan op de lange termijn nadelen hebben.
Geen zin om voor de hele bubs te cateren of te bemiddelen in politieke discussies: er zijn genoeg redenen om kerst een keertje te ontvluchten. Dat lukt de een beter dan de ander, weet Hester Zitvast. Want niet iedereen is bestand tegen smeekbedes van de familie.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Het worden bijzondere feestdagen voor Anne-Marie Rozing en vriendin Laura. Ze vieren voor het eerst kerst met hun zoontje Jules in hun midden. En die knusse kerstdagen gaan niet voorbij zonder leuke tradities. Wij spraken Anne-Marie over de kerstplannen met baby Jules.
Een Huis Vol is terug, dat betekent de hele kerstvakantie weer genieten van de chaos van de families Lopez, Bal, Bakcha en Blom. Vinden we heerlijk, want dan valt ons eigen huishouden opeens wel mee.
De feestperiode is nog maar net begonnen, maar de stapel cadeaus van opa en oma groeit en groeit. Superlief natuurlijk, maar niet altijd nodig. Met deze tips blijft het gezellig en voorkom je dat jouw huis straks lijkt op een speelgoedmuseum.
