Beeld: Canva
Je kind kwijt op de camping? Je gunt het niemand, maar het overkwam Lisanne (33): “Op een zonnige dag op de camping in Zeeland sloeg ons relaxte humeur plotseling om in pure paniek. Ons vijfjarige zoontje Sem was ineens spoorloos verdwenen.”
‘Waar is Sem?’ vroeg ik mijn man, terwijl ik langs de rand van de speeltuin liep. Hij haalde zijn schouders op. ‘Hij was net nog bij de glijbaan.’ Het was zo’n nonchalant moment, het soort moment waarvan je denkt dat het nooit écht spannend wordt. Sem speelde al de hele week zelfstandig met vriendjes op de camping. De speeltuin lag recht tegenover onze caravan, dus we hielden altijd een oogje in het zeil. Tot vandaag.
We waren twee weken op vakantie op een gezellige familiecamping in Zeeland vlakbij het strand. Een heerlijke plek, helemaal ingericht voor kinderen. Alles voelde veilig en overzichtelijk. Maar dat gevoel sloeg in één seconde om toen we Sem nergens meer zagen.
We riepen zijn naam, vroegen aan andere kinderen of ze hem hadden gezien. ‘Hij fietste net weg’, zei een meisje. Weg? Waarheen dan? Zijn fietsje was nergens meer te bekennen. Mijn hart bonsde in mijn keel. Mijn man begon langs de stacaravans te rennen, ik holde naar de receptie. ‘We zijn ons zoontje kwijt’, zei ik, terwijl mijn stem trilde. De receptioniste handelde meteen: via de intercom werd omgeroepen dat iedereen moest uitkijken naar een vijfjarig jongetje met een geel petje.
Wat er toen gebeurde, was hartverwarmend én hartverscheurend tegelijk. Alsof heel de camping even de adem inhield. Mensen kwamen uit hun tenten, moeders en vaders liepen rond, pubers sprongen op hun fietsen. ‘Hoe ziet hij eruit?’, ‘Waar zagen jullie hem voor het laatst?’ Overal op het terrein zag je mensen zoeken. Mijn gedachten sloegen op hol: wat als hij richting het strand was gelopen? Wat als… Ik durfde de zinnen niet af te maken.
Ik stond te trillen op mijn benen. Mijn man liep richting de duinen, ik bleef bij het pad staan dat richting het strand leidde. Elke minuut voelde als een uur.
‘Daar staat zijn fiets!’ riep iemand plotseling bij het hoofdgebouw van de camping. We renden erheen. Zijn kleine blauwe fietsje met zijwieltjes stond geparkeerd bij de kinderbioscoop (een eenvoudig zaaltje met beamer). ‘Sem?’ riep ik, terwijl ik de deur openduwde.
En daar zat hij. Op de voorste rij van de kinderbioscoop, compleet verdiept in een film met zingende dieren. Zijn schoentjes bungelend boven de grond, zijn handjes in zijn schoot gevouwen. Alsof er niets aan de hand was.
Ik moest lachen en huilen tegelijk. ‘Mama, ik ging even film kijken’, zei hij kalm, toen ik hem in mijn armen sloot. ‘Ik had het gevraagd aan een mevrouw.’ Blijkbaar had een aardige kampeerder hem binnengelaten, onwetend dat heel de camping naar hem op zoek was.
Die avond aten we frietjes bij de caravan en hielden we Sem geen seconde uit het oog. Zijn fietsje stond veilig op slot naast de voortent. En ik wist één ding zeker: de volgende keer dat hij zegt dat hij ‘even weggaat’, rennen we met hem mee.
Een kind kwijt op vakantie? Lisanne is niet de enige die dit meemaakte, Maaike weet er ook alles van. Maaike: “Meteen werd er een noodplan in werking gesteld.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
