Beeld: Shutterstock
Niets maakt je zo ontredderd, als een baby op de intensive care, weet Lynsey West. Dus wil ze andere moeders een hart onder de riem steken.
‘Moet je je voorstellen: je bent dertig weken zwanger. Het ene moment wandel je een routinecheck binnen bij de verloskundige, en het volgende lig je in de operatiekamer van een ziekenhuis.’ Lynsey wist wat haar te wachten stond, toen ze zwanger was van een drieling. ‘Maar niemand had me kunnen voorbereiden op de emotionele achtbaan die me te wachten stond toen mijn baby’s op de intensive care belandden’, schrijft ze in een blog.
Het kwam goed met haar kinderen. Maar tegen andere moeders die hun uren in onzekerheid slijten in het ziekenhuis, wil ze het een en ander zeggen. ‘Ik weet dat dit nooit het plan was, toen je zwanger raakte. Ik denk aan je. Want je kent me niet, maar ik weet hoe het voelt om in die ziekenhuisstoel te zitten, wachtend. In de lucht van handontsmettingsmiddel, terwijl je elk bliepje en babyhuiltje hoort. Je hoort ze wanneer je naar huis rijdt, en waarschijnlijk zelfs wanneer je slaapt.’
Lees ook:
Wat er allemaal anders is aan een bevalling van een tweeling >
Het komt goed, wil Lynsey die moeders vertellen. ‘Ook al voelt het alsof je leven op zijn kop staat. Vier elke kleine winst, want elke kleine winst is een mijlpaal’, schrijft ze. ‘Ook al voel je je schuldig omdat je lichaam je voor jouw gevoel in de steek heeft gelaten. Of omdat je het ziekenhuis verlaat, in de avond. Of naar je werk moet. Naar je andere kinderen. Of simpelweg naar je bed. Het is hartverscheurend, maar je baby is in de beste handen. De medische informatie is overweldigend, maar stel vragen. Terwijl je kolft zonder een baby naast je om je melk aan te geven. En jouw aanwezigheid in zijn kamertje al teveel prikkel kan zijn.’
Hoe jaloersmakend het ook kan zijn dat andere moeders wél meteen hun baby in hun armen mogen houden, en hun baby mee naar huis mogen nemen: het komt goed, troost Lynsey. ‘Absorbeer alles wat je nu overkomt, want uiteindelijk zal dit je sterker maken dan ooit.’ Het duurde 65 dagen voordat Lynsey haar baby’s mee naar huis mocht nemen voor een ‘normaal leven’. ‘En ik hoop dat voor jou zó snel hetzelfde geldt.’
Meer persoonlijke verhalen? In onze nieuwsbrief selecteren we de mooiste verhalen voor je.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Maxime Meiland en haar man Leroy hebben twee dochters: Claire en Vivé. Terwijl Claire al een tijd op de basisschool zit, maakt Vivé zich juist op voor haar eigen start na de zomer. Voor Maxime is dat een emotioneel moment.
Het zal je maar gebeuren: je kind, een echte verzamelaar, leent speelgoed uit de klas en heeft inmiddels een complete speelgoed stash in zijn kamer...
Gen Z doet z’n eigen ding. Ze zetten huisfeestjes op z’n zachtst, skippen alcohol, houden van crocs én… verzinnen babynamen die nergens op lijken, behalve op sfeer.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Terwijl Louisa en haar man aan de borrel zitten met de buren, krijgt haar zoon een vervelend ongeluk tijdens het spelen.
