‘Lieve intensive care-moeder: hou vol’
Beeld: Shutterstock
Niets maakt je zo ontredderd, als een baby op de intensive care, weet Lynsey West. Dus wil ze andere moeders een hart onder de riem steken.
‘Moet je je voorstellen: je bent dertig weken zwanger. Het ene moment wandel je een routinecheck binnen bij de verloskundige, en het volgende lig je in de operatiekamer van een ziekenhuis.’ Lynsey wist wat haar te wachten stond, toen ze zwanger was van een drieling. ‘Maar niemand had me kunnen voorbereiden op de emotionele achtbaan die me te wachten stond toen mijn baby’s op de intensive care belandden’, schrijft ze in een blog.
Babyhuiltje
Het kwam goed met haar kinderen. Maar tegen andere moeders die hun uren in onzekerheid slijten in het ziekenhuis, wil ze het een en ander zeggen. ‘Ik weet dat dit nooit het plan was, toen je zwanger raakte. Ik denk aan je. Want je kent me niet, maar ik weet hoe het voelt om in die ziekenhuisstoel te zitten, wachtend. In de lucht van handontsmettingsmiddel, terwijl je elk bliepje en babyhuiltje hoort. Je hoort ze wanneer je naar huis rijdt, en waarschijnlijk zelfs wanneer je slaapt.’
Lees ook: Wat er allemaal anders is aan een bevalling van een tweeling >
Schuldig
Het komt goed, wil Lynsey die moeders vertellen. ‘Ook al voelt het alsof je leven op zijn kop staat. Vier elke kleine winst, want elke kleine winst is een mijlpaal’, schrijft ze. ‘Ook al voel je je schuldig omdat je lichaam je voor jouw gevoel in de steek heeft gelaten. Of omdat je het ziekenhuis verlaat, in de avond. Of naar je werk moet. Naar je andere kinderen. Of simpelweg naar je bed. Het is hartverscheurend, maar je baby is in de beste handen. De medische informatie is overweldigend, maar stel vragen. Terwijl je kolft zonder een baby naast je om je melk aan te geven. En jouw aanwezigheid in zijn kamertje al teveel prikkel kan zijn.’
Jaloersmakend
Hoe jaloersmakend het ook kan zijn dat andere moeders wél meteen hun baby in hun armen mogen houden, en hun baby mee naar huis mogen nemen: het komt goed, troost Lynsey. ‘Absorbeer alles wat je nu overkomt, want uiteindelijk zal dit je sterker maken dan ooit.’ Het duurde 65 dagen voordat Lynsey haar baby’s mee naar huis mocht nemen voor een ‘normaal leven’. ‘En ik hoop dat voor jou zó snel hetzelfde geldt.’
Meer persoonlijke verhalen? In onze nieuwsbrief selecteren we de mooiste verhalen voor je.
