Beeld: Canva
Angelique, moeder van Boas en Nino (5), had nooit kunnen bedenken dat haar leven twee jaar geleden zo drastisch zou veranderen. Een onschuldige verrassing voor haar kinderen liep uit op de schok van haar leven.
“Vrijdagavond stapte ik in de auto naar Duitsland voor een werktrip. Ik bleef een nachtje weg en mijn vriend Willem was thuis met de destijds 3-jarige jongens. De planning veranderde en in plaats van zaterdagavond, kon ik zaterdagochtend al naar huis. Boas en Nino vonden het vreselijk dat ik ging, dus bedacht ik een plan: ik zou hen zaterdagochtend bij het ontbijt verrassen. Zonder de mannen iets te laten weten, reed ik in alle vroegte naar huis.
Om negen uur stapte ik zachtjes naar binnen. Ik stond klaar om luid ‘Verrassing!’ te roepen, maar het was doodstil in huis. Geen kinderstemmetjes, geen klinkende borden in de keuken, geen rumoer. Niks. Wel hoorde ik stemmen van boven komen. Mannenstem. Willem. En een vrouwenstem. Mijn maag draaide zich om. Ik voelde direct wat er aan de hand was, maar ik hoopte vurig dat ik ongelijk had.
Ik sloop de trap op en gooide zonder aarzelen de deur open. En daar lag hij. In ons bed. Met een andere vrouw. Maar niet zomaar een vrouw. Nee, de kinderopvangleidster van mijn jongens. Naakt in mijn bed. Met mijn man. De leidster die drie dagen per week voor mijn kinderen zorgde, waar ik drie dagen per week een praatje mee maakte en waar mijn kinderen zo gek op waren.
Wat er toen gebeurde, is nog steeds een waas. Ik ben compleet uit mijn plaat gegaan. Ik schreeuwde, tierde, vloekte. De leidster wist niet hoe snel ze haar kleren bij elkaar moest graaien en de benen moest nemen. Willem begon nog met het klassieke ‘Het is niet wat je denkt…’ maar ik kapte hem meteen af. Want het was precies wat ik dacht.
De jongens bleken bij zijn ouders te zijn. Geen seconde langer wilde ik met deze verrader onder één dak wonen. ‘Je bent weg als ik terugkom’, beet ik hem toe. ‘En alles wat van jou is en hier nog ligt, gooi ik op straat.’
Een uur later kwam ik terug met de kinderen. Willem was weg en een deel van zijn belangrijkste spullen ook. Het liefst had ik daadwerkelijk de rest op straat gegooid, maar ik heb me ingehouden. De kinderen waren er tenslotte bij. Ook had ik hem daarna het liefst nooit meer gezien, maar ja, dat gaat lastig met een koophuis en twee kinderen.
Weken later, toen ik eindelijk een beetje was afgekoeld, hebben we alles op papier gezet. Ik bleef in het huis met de kinderen, hij vond iets in de buurt. En we regelden co-ouderschap. Ik heb alles netjes afgehandeld in het belang van de kinderen, want ik kots hem tot op de dag van vandaag nog steeds uit.
Of dit een eenmalige misstap was of dat hij al langer bezig was? Geen idee. Ik heb het hem ook nooit gevraagd, want ik hoef het niet te weten. Wat ik wel weet, is dat ik blij ben dat ik van zo’n misbaksel af ben. En de kinderopvangleidster? Die heeft per direct ontslag genomen. Nooit meer gezien. Gelukkig maar.”
De vriend van Kelly gaat ook vreemd, maar mét haar toestemming. Hoe dat precies zit, lees je hier.
De gebruikte namen zijn om privacyredenen gefingeerd.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
