Beeld: Cottonbro studio via Pexels
Kelly (30) is al twaalf jaar samen met haar grote liefde Sander (31). Zij gunt hem één keer per jaar een avontuurtje buiten de deur, omdat ze weet dat het helemaal goed zit tussen hen twee.
Kelly: “Het is weer zover. De eerste dag van carnaval. Terwijl de straten vollopen met hossende mensen in foute kostuums en liters bier vloeien alsof het water is, zit ik thuis op de bank met een glas wijn. Alleen. Want dit is de ene dag per jaar waarop Sander niet bij mij slaapt. De ene dag waarop hij met iemand anders mag zijn.
We zijn al twaalf jaar samen. Sander en ik waren elkaars eerste liefde, elkaars eerste alles. En ja, ik weet dat veel mensen het gek vinden. “Je gunt hem dit?” vragen ze met grote ogen, alsof ik net heb bekend dat ik mijn kat in de magnetron stop om ‘m op te warmen. Maar ja, ik gun het hem. Liever dat, dan dat hij het stiekem doet. Dat soort verhalen hoor je maar al te vaak. Mannen die er jarenlang een dubbelleven op nahouden. Vrouwen die er op een dag achter komen dat hun vriend al drie jaar een affaire heeft met een collega. Ik moet er niet aan denken.
Ik weet hoe het werkt. De eerste avond van carnaval is heilig voor hem. Zijn vrienden weten het, ik weet het, en ja – die ene gelukkige meid waarschijnlijk ook. Misschien is het een onbekende uit de kroeg, misschien iemand die hij stiekem al weken op het oog heeft. Daar bemoei ik me niet mee. De afspraak is simpel: één nacht, geen vragen.
“Ben je dan niet jaloers?” is de vraag die altijd komt. Natuurlijk ben ik dat soms. Ik ben ook maar een mens. Maar ik wil ook eerlijk zijn tegen mezelf. Sander en ik zijn samen opgegroeid, we hebben elkaar ontdekt, maar ik weet ook dat hij soms nieuwsgierig is naar wat anders. Ik heb dat niet. Ik hoef geen andere man om te weten dat hij de juiste is. Maar ik snap dat het voor hem anders is.
Het is niet dat ik er een feestje van maak. De eerste avond van carnaval voelt nog steeds een beetje… vreemd. Letterlijk. Hij trekt de deur achter zich dicht met een opgewonden glimlach, en ik blijf achter met de wetenschap dat hij vannacht iemand anders vasthoudt. Dat hij een ander lichaam kust, dat hij zich even verliest in een moment zonder mij.
Maar weet je? Morgenochtend is hij weer thuis. Hij zal met een schorre stem een paar woorden mompelen, zijn armen om me heen slaan en zeggen: “Ik heb je gemist.” En dat is genoeg voor mij. Want uiteindelijk kiest hij altijd voor mij. Elke dag opnieuw.
Misschien is het raar. Misschien vinden mensen het achterlijk. Maar onze relatie werkt. En zolang dat zo is, blijf ik hem die ene nacht per jaar gunnen. Liever een eerlijke afspraak dan een leugen die zich langzaam tussen ons in nestelt.”
De naam is op verzoek gefingeerd en bekend bij de redactie.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Kinderen en een outfit kiezen: het is een combinatie die in veel gezinnen zorgt voor dagelijkse discussies, dramatische modeshows en onverwachte stijlkeuzes. Wat doe je als ouder: blijf je strijden, of laat je ze een keer zelf ervaren wat werkt en niet? Maartje koos voor dat laatste.
Als je je kindje bij iemand onderbrengt, wil je diegene echt kunnen vertrouwen. Logisch. Als dat in de praktijk niet blijkt te kunnen, is dat als een klap in je gezicht. Het overkwam Nikkie.
Je weet dat beklemmende gevoel als je per ongeluk appjes leest die niet voor jouw ogen bestemd waren? Of als je partner wel héél vaak “gewoon een collega” noemt? Experts slaan alarm: emotionele affaires komen steeds vaker voor. En nee, het hoeft niet fysiek te zijn om pijnlijk te zijn.
Voor de schoolfoto kleed je je kind natuurlijk aan in de mooiste kleren. Haartjes leuk. Snoeten goed gepoetst. Hopen dat er geen gaten zijn gevallen in het gezicht of gebit. Nou ja, dit geldt vooral voor moeders. Vaders houden er vaak toch net een andere standaard op na.
Een avondje uit eten met het gezin kan heerlijk zijn, even geen afwas, lekker eten en quality time. Maar voor de bediening is het soms een heel ander verhaal. Want hoewel kinderen vaak de schuld krijgen van rommel en chaos, zijn het verrassend vaak de ouders die het meeste gedoe veroorzaken.
