Beeld: Cottonbro studio via Pexels
Kelly (30) is al twaalf jaar samen met haar grote liefde Sander (31). Zij gunt hem één keer per jaar een avontuurtje buiten de deur, omdat ze weet dat het helemaal goed zit tussen hen twee.
Kelly: “Het is weer zover. De eerste dag van carnaval. Terwijl de straten vollopen met hossende mensen in foute kostuums en liters bier vloeien alsof het water is, zit ik thuis op de bank met een glas wijn. Alleen. Want dit is de ene dag per jaar waarop Sander niet bij mij slaapt. De ene dag waarop hij met iemand anders mag zijn.
We zijn al twaalf jaar samen. Sander en ik waren elkaars eerste liefde, elkaars eerste alles. En ja, ik weet dat veel mensen het gek vinden. “Je gunt hem dit?” vragen ze met grote ogen, alsof ik net heb bekend dat ik mijn kat in de magnetron stop om ‘m op te warmen. Maar ja, ik gun het hem. Liever dat, dan dat hij het stiekem doet. Dat soort verhalen hoor je maar al te vaak. Mannen die er jarenlang een dubbelleven op nahouden. Vrouwen die er op een dag achter komen dat hun vriend al drie jaar een affaire heeft met een collega. Ik moet er niet aan denken.
Ik weet hoe het werkt. De eerste avond van carnaval is heilig voor hem. Zijn vrienden weten het, ik weet het, en ja – die ene gelukkige meid waarschijnlijk ook. Misschien is het een onbekende uit de kroeg, misschien iemand die hij stiekem al weken op het oog heeft. Daar bemoei ik me niet mee. De afspraak is simpel: één nacht, geen vragen.
“Ben je dan niet jaloers?” is de vraag die altijd komt. Natuurlijk ben ik dat soms. Ik ben ook maar een mens. Maar ik wil ook eerlijk zijn tegen mezelf. Sander en ik zijn samen opgegroeid, we hebben elkaar ontdekt, maar ik weet ook dat hij soms nieuwsgierig is naar wat anders. Ik heb dat niet. Ik hoef geen andere man om te weten dat hij de juiste is. Maar ik snap dat het voor hem anders is.
Het is niet dat ik er een feestje van maak. De eerste avond van carnaval voelt nog steeds een beetje… vreemd. Letterlijk. Hij trekt de deur achter zich dicht met een opgewonden glimlach, en ik blijf achter met de wetenschap dat hij vannacht iemand anders vasthoudt. Dat hij een ander lichaam kust, dat hij zich even verliest in een moment zonder mij.
Maar weet je? Morgenochtend is hij weer thuis. Hij zal met een schorre stem een paar woorden mompelen, zijn armen om me heen slaan en zeggen: “Ik heb je gemist.” En dat is genoeg voor mij. Want uiteindelijk kiest hij altijd voor mij. Elke dag opnieuw.
Misschien is het raar. Misschien vinden mensen het achterlijk. Maar onze relatie werkt. En zolang dat zo is, blijf ik hem die ene nacht per jaar gunnen. Liever een eerlijke afspraak dan een leugen die zich langzaam tussen ons in nestelt.”
De naam is op verzoek gefingeerd en bekend bij de redactie.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Emoties kunnen je dag maken of breken, en soms voelt het alsof je verdwaalt in een eindeloze doolhof van gevoelens. Maar stel je eens voor dat je als kind gezonde manieren heeft ontwikkeld om die wirwar te ontrafelen. Dat noemen we emotionele intelligentie: het vermogen om je eigen emoties te herkennen, te benoemen en te […]
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
De hoogzwangere Anouk Maas (38) heeft zich op Instagram uitgesproken over een opvallende ervaring tijdens een concertbezoek. Ze was verbaasde zich over het gedrag van haar medebezoekers.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
