‘Tegenwoordig hebben kinderen al een burn-out’

Maryse: “Typisch dat zo iemand 4 hoogsensitieve kinderen krijgt. Mijn jeugd als ongediagnosticeerd autistisch kind was zeker niet makkelijk, maar ik ben toch ook wel blij dat ik mezelf op veel vlakken heb moeten pushen. Anders was ik echt nergens gekomen in het leven.”

Marjolein: “Ik ben erg benieuwd hoe deze kinderen het straks gaan redden in de maatschappij. ‘Ai….ik trek het vandaag even niet. Ik ga maar niet naar mijn werk’.’”

Loraine: “Ik doe dit ook. Mijn zoontje heeft het zwaar op school en als ik merk dat hij het niet gaat trekken dan mag ook hij een dagje thuis. Dit is voor iedereen beter. Voor hem, maar ook voor de rest van de klas. Je kan hier goede afspraken over maken met school.”

Maartje: “Dat was voor mij echt een verschil van dag en nacht geweest. Ik heb zoveel gehuild als kind, omdat ik de prikkels niet meer kon verwerken en er alweer een nieuwe dag begon. En daardoor presteerde ik slecht en werd mijn advies laag. Gelukkig kwam dit allemaal goed toen ik ouder werd. Ik denk dat je dit alleen begrijpt als je het zelf hebt meegemaakt.”

Celine: “Het wordt tijd dat het schoolsysteem veranderd, er worden steeds meer bewuste/sensitieve kinderen geboren en die brengen dit keer op keer weer aan het licht met een reden.”

Annemiek: “Fijn dat ze een eigen schooltje gestart zijn, want binnen een reguliere klas van 25-30 leerlingen kun je onmogelijk verwachten dat iedereen hiermee rekening gaat houden.”

Rosemarie: “Ik ken deze school, mijn zoon heeft daar een dagje mee gedraaid en ik kan verschillende kinderen die er hebben gezeten. Eigen tempo rust en rekening houden met de prikkels doen deze kinderen echt goed. De Natuurschuur is een mooie plek voor kinderen die niet op speciaal onderwijs thuishoren maar ook niet gaan redden op regulier onderwijs. Het is een privéschool, nadeel daarvan vind ik dat dus niet iedereen dit kan betalen.”

Ineke: “Is het niet zo in een maatschappij waarin veel volwassenen vastlopen en out-burnen, goed om de kinderen van nu al te leren goed voor jezelf te zorgen in een wereld die veel en (te) veel drukker wordt dan menigeen aankan? Laat iedereen voor zichzelf uitmaken wat daarvoor nodig is!!”

Tamara: “Niks mis met af en toe een mental health day. Onze zoon heeft daar af en toe echt behoefte aan. Onze dochter wilde juist altijd naar school. Uiteraard wel met mate.”

Inge: “Ik vind zoiets echt prachtig! Begrijp me absoluut niet verkeerd. Maar hoe zullen deze kids ermee omgaan als ze in de keiharde wereld vol druk en prikkels terechtkomen?”

Monique: “Mijn dochter is 4, dus nog niet leerplichtig. Als ik zie dat ze moe is, of gewoon een rustdag nodig heeft, dan houd ik haar ook thuis. Mijn kind en daar heeft niemand wat over te zeggen.”

Anja: “Mooi dat het kan, ik hoop dat ze ook voor de middelbare school een oplossing heeft. Anders is de sprong naar regulier onderwijs heel groot.”

Myra: “Ik heb altijd gemengde gevoelens bij dit soort verhalen. Aan de ene kant vind ik het fantastisch dat mensen pionieren en andere dingen uitproberen. Aan de andere kant: hoe komen die kinderen straks mee in de maatschappij? Maar misschien hoeft dat helemaal niet en gaan ze ook op een boerderij achteraf lekker hun eigen gang. En vier hooggevoelige kinderen vind ik wel erg toevallig. Misschien zijn ze door de opvoeding wel niet zo bestand tegen prikkels. Of misschien stiekem toch een ass? Daarvan is bekend dat het erfelijk kan zijn.”

Marita: “Vroeger mochten we alleen thuis blijven met koorts. Als we ziek waren kocht moeders een Tina en Donald duck en fruit, even een dagje uitzieken op de bank en door! Dagje moe of geen zin in school? daar waren de weekenden voor. Mijn kinderen heb ik dit ook meegegeven. Tegenwoordig hebben ze met 18 al een burn out.”

Wendy: “Ik denk dat er geen verschil is met kinderen vroeger en nu, wel de mate van discipline in de klas, het hokjes denken en labelen. En vergeet niet dat we nu passend onderwijs hebben wat voor vele scholen te hoog gegrepen is. Ieder kind gun ik echter wel een klas met echt max 25 kinderen.”

Irma: “Dat wordt nog wat als ze gaan studeren, of gaan werken…hun werkgever zal ze dan regelmatig missen ivm hun “oplaaddag”. Nu worden ze onttrokken aan de maatschappij en wordt er in een beschermde omgeving lesgegeven. Hoe gaan deze kinderen zich redden in de keiharde maatschappij waar daar geen rekening mee gehouden wordt. Jammer.”

Willow: “Grappig toch, al die mensen die roepen ‘hoe komen ze straks mee in de maatschappij?’ alsof dat een statisch ding is en niet aan verandering onderhevig, vergeten allemaal voor het gemak dat die kinderen de toekomstige maatschappij ZIJN. Met de tijd komen die veranderingen wel, stukje bij beetje en langzaam misschien, maar verandert gewoon mee met de bevolking.”

In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.