Dat haar dochter steeds meer op eigen benen staat, gaat blogger Joanna Myers niet in de koude kleren zitten. ‘Ze is nog steeds mijn kleine meisje, maar gek genoeg mis ik haar nu al.’
Hand in hand
De dochter van Joanna kruipt ’s ochtends bij haar in bed voor een dikke knuffel. Ook wil ze altijd hand in hand lopen op straat. ‘Ik vraag me af hoe lang het nog gaat duren voor dat verandert’, zegt Joanna. ‘Er komt een dag dat ze niet meer alles laat vallen zodra ik thuiskom, en zich in mijn armen stort. En dat uitgaan met vriendinnen een stuk interessanter zal zijn dan een avondje met mama op de bank voor de tv. Steeds vaker denk ik: wanneer komt het moment dat ze mij niet meer als één van de belangrijkste mensen in haar kleine wereldje zal zien?’
Lees ook:
'Heb ik niet te weinig gelachen met mijn kinderen?' >
'Elk moment koesteren'
Joanna ziet haar dochter steeds zelfstandiger worden. ‘Ze spreidt haar vleugels, groeit op tot een grote, onafhankelijke meid.’ Een mooi proces, vindt ze, maar ook moeilijk om te zien. ‘Het maakt me verdrietig. Het zorgt er voor dat ik de tijd die we nu samen hebben, met beide handen wil vastpakken en wil bevriezen.’
Ze weet dat haar dochter altijd van haar zal blijven houden. ‘Ook als tiener en later als volwassene. Maar het zal anders voelen. Ik ben nu nog niet klaar voor die verandering. Gelukkig is het een geleidelijk proces, maar tot mijn dochter volledig op eigen benen staat, zal ik werkelijk elk moment koesteren dat we samen hebben.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
