Elke zaterdagochtend poetsen in huis, moeder Wendy Wisner vindt het de ultieme me-time. Er is alleen één obstakel (of eigenlijk, wel dertig): de rondslingerende zooi van de kinderen. Maar, eureka: daar heeft ze nu een oplossing voor bedacht.
Lees verder onder de advertentie
Kijk, dat poetsen is het punt niet, schrijft Wendy op Babble. ‘Ik schop man en kinderen de deur uit en heb met de zwabber in mijn hand een paar heerlijke uren voor mezelf met de muziek keihard aan.’ Het heeft iets bevredigends, vindt ze, al het vuil van de vorige week wegwerken, en een frisse start maken voor de volgende.
Lees verder onder de advertentie
Zooi
Maar. Dan al die zooi die zich gedurende zo’n week opstapelt in haar huis, op de meest onmogelijke plekken. ‘Je weet wel: voor de helft gelezen boeken, een vieze onderbroek, snoeppapiertjes, losse vellen huiswerk en, niet te vergeten, ál die sokken!’ De kinderen van Wendy hebben echt wel taakjes in huis, waaronder hun eigen spullen opbergen, schrijft ze. ‘Maar je weet hoe dat gaat: de helft verdwijnt toch weer op stapels en tegen de tijd dat het weekend is, ziet je huis eruit alsof er een orkaan heeft gewoed.’
Lees verder onder de advertentie
De kinderen verplicht laten opruimen direct voordat zij haar zaterdagse schoonmaak begint: slecht idee, schrijft Wendy. ‘Zie ze maar eens in beweging te krijgen na een luie ochtend tv kijken, zodat wij kunnen uitslapen.’
Maar ja, zie dan ook maar eens aan schoonmaken toe te komen.
Net toen ze het helemaal zat was dat ze altijd maar moest puinruimen voordat ze ook maar iets kon afstoffen, viel haar blik op een grote, plastic mand. ‘Elke losse sok, paperclip, elk speelgoedzwaard of boek; ik gooide het erin, zette de mand onderaan de trap, en sloeg zingend aan het poetsen in een opgeruimd huis.’ Toen de rest van het gezin na een paar uur weer thuiskwam, gaf ze de kinderen één taak: aan het eind van de dag moest de mand leeg zijn. Doordat ze de rommel hadden opgeruimd, óf weggegooid.
Lees verder onder de advertentie
Tot haar grote verbazing deden ze het nog ook. Sterker nog: nu, een maand later, werkt het systeem nog steeds. ‘Mijn kinderen zijn nooit meer spullen kwijt’, schrijft Wendy, ‘ze zitten immers altijd in de mand, als ze niet op de gebruikelijke plek liggen.’
Maar het grootste voordeel, vindt Wendy: ze hoeft eindelijk niet meer te zeuren. ‘Dit systeem werkt zo goed, dat ik misschien voor ieder gezinslid wel een eigen mand in het leven roep. Maar ja, dan ben ik tóch weer aan het opruimen.’
Het is de baby zelf niet aan te rekenen, maar zo’n pasgeborene haalt wel je hele leven overhoop, inclusief je vriendschappen. Welke het overleven en welke sneuvelen, dat is van tevoren niet te voorspellen. Dat weet journalist Laurien als geen ander.
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Kerst: het feest van lichtjes, liefde… en chaos. Dat wij moeders alle kerstballen hoog moeten houden wisten we natuurlijk al, maar soms zouden we dat wel even anders willen.
Melissa Pieters (33) is getrouwd met Bilal (34), moeder van drie jonge kinderen (9, 6 en 2), influencer (@melisspieters op Instagram) en een bekeerde moslima. Hoe vliegt zij de decembermaand aan?
Soms komt financiële schade niet door verkeerde keuzes of pure pech, maar door – jawel – je eigen kind. Dat ontdekte Julie (29) toen ze het roze glittertasje van haar 3-jarige peuter opende.