Elke zaterdagochtend poetsen in huis, moeder Wendy Wisner vindt het de ultieme me-time. Er is alleen één obstakel (of eigenlijk, wel dertig): de rondslingerende zooi van de kinderen. Maar, eureka: daar heeft ze nu een oplossing voor bedacht.
Lees verder onder de advertentie
Kijk, dat poetsen is het punt niet, schrijft Wendy op Babble. ‘Ik schop man en kinderen de deur uit en heb met de zwabber in mijn hand een paar heerlijke uren voor mezelf met de muziek keihard aan.’ Het heeft iets bevredigends, vindt ze, al het vuil van de vorige week wegwerken, en een frisse start maken voor de volgende.
Lees verder onder de advertentie
Zooi
Maar. Dan al die zooi die zich gedurende zo’n week opstapelt in haar huis, op de meest onmogelijke plekken. ‘Je weet wel: voor de helft gelezen boeken, een vieze onderbroek, snoeppapiertjes, losse vellen huiswerk en, niet te vergeten, ál die sokken!’ De kinderen van Wendy hebben echt wel taakjes in huis, waaronder hun eigen spullen opbergen, schrijft ze. ‘Maar je weet hoe dat gaat: de helft verdwijnt toch weer op stapels en tegen de tijd dat het weekend is, ziet je huis eruit alsof er een orkaan heeft gewoed.’
Lees verder onder de advertentie
De kinderen verplicht laten opruimen direct voordat zij haar zaterdagse schoonmaak begint: slecht idee, schrijft Wendy. ‘Zie ze maar eens in beweging te krijgen na een luie ochtend tv kijken, zodat wij kunnen uitslapen.’
Maar ja, zie dan ook maar eens aan schoonmaken toe te komen.
Net toen ze het helemaal zat was dat ze altijd maar moest puinruimen voordat ze ook maar iets kon afstoffen, viel haar blik op een grote, plastic mand. ‘Elke losse sok, paperclip, elk speelgoedzwaard of boek; ik gooide het erin, zette de mand onderaan de trap, en sloeg zingend aan het poetsen in een opgeruimd huis.’ Toen de rest van het gezin na een paar uur weer thuiskwam, gaf ze de kinderen één taak: aan het eind van de dag moest de mand leeg zijn. Doordat ze de rommel hadden opgeruimd, óf weggegooid.
Lees verder onder de advertentie
Tot haar grote verbazing deden ze het nog ook. Sterker nog: nu, een maand later, werkt het systeem nog steeds. ‘Mijn kinderen zijn nooit meer spullen kwijt’, schrijft Wendy, ‘ze zitten immers altijd in de mand, als ze niet op de gebruikelijke plek liggen.’
Maar het grootste voordeel, vindt Wendy: ze hoeft eindelijk niet meer te zeuren. ‘Dit systeem werkt zo goed, dat ik misschien voor ieder gezinslid wel een eigen mand in het leven roep. Maar ja, dan ben ik tóch weer aan het opruimen.’
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.