‘Iedere ouder weet: als je weinig slaapt, ga je rare dingen doen’
Helene van Santen (38) is hoofdredacteur van Kek Mama. Ze woont samen met Navin en hun zoontjes Milo en Oliver (1,5).
Het moment waarop ik wist dat ik moest ingrijpen, weet ik nog precies. Het was zo’n zes weken na de geboorte van onze tweeling. Milo en Oliver kregen nog minstens twee keer per nacht een flesje en aangezien ze altijd tegelijkertijd wakker werden, moesten Navin en ik iedere keer samen aan de bak. Dat is het nadeel van tweelingouder zijn: we konden elkaar nooit een nachtje ontzien, want we kwamen letterlijk handen tekort. (Het voordeel is dan weer dat de zorgtaken vanaf dag één eerlijk verdeeld werden, en dat is zo gebleven.)
Slaapgebrek
Die gebroken nachten waren zwaar. Ik had nog verlof en kon overdag soms een dutje doen, maar Navin was een paar weken na de geboorte van de jongens weer aan het werk gegaan. Iedere ouder weet: als je weinig slaapt, ga je rare dingen doen. Zo werd onze auto weggesleept omdat we verkeerd geparkeerd hadden (verbodsbord niet gezien), zette ik mokken met onderzetters er nog onder in de vaatwasser (daar kunnen ze dus gewoon tegen, je krijgt er heel schone onderzetters van) en raakte ik voortdurend mijn sleutels kwijt (wat me normaal gesproken nooit overkomt). Maar ik wist dat ik écht in moest grijpen toen Navin op een ochtend zijn broek achterstevoren aantrok en het zelf niet doorhad. De vraag was alleen: hoe?
Lees ook
11x de moeilijkste momenten van de dag dag met een tweeling >
Nachtnanny
De oplossing kwam vrij snel. Onze vaste oppas vertelde dat zij ook nachtdiensten deed. Dan konden de kersverse ouders een nachtje bijtanken met oordopjes in en zorgde zij voor de baby’s. Ze sliep zelfs bij de kinderen op de kamer. Ik had er nog nooit van gehoord, maar er bleek een heuse naam te zijn voor deze functie: de nachtnanny. Wat een uitvinding! Ik wist niet hoe snel ik haar moest boeken voor een nachtje.
Dankzij onze nachtnanny kregen wij wat broodnodige slaap en konden vervolgens weer een paar gebroken nachten aan. We parkeerden onze auto weer waar-ie hoorde te staan, ik wist waar ik mijn sleutels had gelaten en Navin hoe z’n broek aan moest. Leve de nachtnanny!
Meer Kek Mama? Schrijf je in voor de nieuwsbrief >
