Een muteknop op je kind en meer dingen die het leven van een moeder draaglijker maken
Wensen doen we allemaal wel eens. Komt alleen zelden iets uit. De loterij winnen bijvoorbeeld. Tegen Brad Pitt aanlopen in de supermarkt. Geroemd worden voor al het harde werk dat je doet. Uitgekomen? Nee? Jammer. Maar het is wel leuk om eens na te denken over dingen die ons leven als ouder net een stukje gemakkelijker zouden maken. Ze bestaan nog niet, maar wie weet gaat dit helpen. Beetje manifesteren, doe je mee?
Je hoeft niet heel hard na te denken om tot een mooie lijst te komen. Dit is mijn wishlist:
- Een muteknop. Op je kind. En op eigenlijk elk stuk speelgoed waar mogelijk geluid uit komt. Als die knop in een afstandsbediening zit is het nog mooier.
- Lekker brood zonder korst. Want ze eten overal korstjes, behalve thuis. Met de nadruk op lekker, dus niet van die voorverpakte plakken van achthonderd euro die naar karton smaken.
- Zelfreinigende luiers. Je hebt tegenwoordig ook zelfreinigende kattenbakken, dus ik heb het gevoel dat deze innovatie dichtbij is.
- Ieniemini neustang die niemand verwondt. Om gekleide dinopootjes, knikkers en ander grut uit kleine neusgaatjes te trekken zonder je kind in het proces te verwonden.
- De repeat-microfoon. Elke zin in gebiedende wijs blijft hij automatisch herhalen: ‘Ruim je tas op. Poets je tanden. Trek je schoenen aan. Verkeerde voet! Niet je handen aan je shirt afvegen.’ Als er niet geluisterd wordt, herhaalt deze handige microfoon het steeds net iets harder.
- Appelstroop die niet plakt. Ooit om 7 uur ’s ochtends peuterhaar staan knippen met een botte keukenschaar? Dan wil je dit product in je leven. Appelstroop is namelijk net behanglijm, dus we hebben behoefte aan een niet-plakkende variant.
-
Automatische antwoorden op Whatsapp. Om vrienden zonder kinderen, die zeuren dat je nooit meer op berichtjes antwoordt, wat context te bieden. Deze functie bestaat alleen voor bedrijfsaccounts. Gek, want als moeder ben je ook een flinke organisatie. Wat voorbeelden:
Ik antwoord later, mijn peuter heeft mijn telefoon geconfisqueerd en ik heb geen zin in een woedeaanval dus je merkt het wel als hij/zij er klaar mee is.
Een antwoord volgt morgen, zit met mijn handen in ’t haar te wachten tot het bedtijd is.
Bedankt voor je bericht. Mijn handen zitten onder de poep/snot/kots (kies wat van toepassing is) en ik raak mijn telefoon pas weer aan als ze schoon zijn. Nooit dus. Maar we houden hoop. - Een opruimrobot. Eentje die je achter je kont kunt hangen en elk verloren stuk speelgoed of uitgespuugde boterham voor je opruimt, terwijl je zelf nog drieëndertig andere dingen aan het doen bent. Of een robot op wielen die de hele dag achter je alles-moet-uit-de-kast-kinderen aanrijdt.
- Een oppas die altijd kan en nooit afzegt. Geen ding. Wel op het wensenlijstje.
Iemand nog aanvullingen?
Dit verhaal is geschreven voor Lara Steenvoorden en verscheen eerder op Me-To-We. Lees hier meer over hoe het vaak écht is om moeder te zijn.
