
Elise: ‘We zwaaiden blij naar papa in de zee, niet wetende wat zich echt afspeelde’
Wat begon als een onschuldige stranddag, veranderde onverwachts in een moment van pure paniek voor Elise en haar gezin toen haar vriend de zee in ging.
Rondlopen als een regelrechte zombie en geen lontje meer over hebben. Jullie reageerden massaal op het stuk dat Nienke Blokhuis schreef over slaapgebrek. Daarom: dit doet slaapgebrek met jullie.
Bianca: “Wat heerlijk dat het bij Nienke maar een paar maanden duurde. Bij mij duurde het een jaar of drie. Dan was mijn jongste of mijn middelste wakker, en soms ook de oudste. Was best zwaar in m’n eentje. En mijn ex-genoot sliep bij zijn vriendin.”
Krista: “Blij dat Nienke nog een kort lontje heeft. Ik heb regelmatig geen lontje meer over. Maar inderdaad, heel herkenbaar!”
Mirjam: “Ik heb dit nooit kunnen vermoeden toen ik zwanger was van de eerste. Gelukkig maar, daardoor zat ik die negen maanden tenminste op een roze wolk. Wat een ellende! Hang in there, moeders. Er is (denk ik) nog nooit iemand aan doodgegaan. Ook al voelt het soms alsof je een zombie bent. Ik doe nu snel nog een poging tot slapen, nu de tweede – na een uur gejengel om niks – eindelijk op mij in slaap is gevallen.”
Tamara: “Zo herkenbaar. Alleen heeft het hier acht jaar geduurd. Nu, twee jaar later, heb ik slaaptherapie omdat de kinderen al twee jaar doorslapen. Alleen ik zit nog in het oude ritme van de kinderen, haha.”