Beeld: Canva
Huisdieren, ze zijn onderdeel van je gezin. Vaak zelfs eerder deel van jullie gezin dan je kinderen. Je houdt zielsveel van ze, maar soms drijven ze je zo tot waanzin dat je ze eigenlijk gewoon per direct bij het asiel wilt afzetten. Deze week Viviënne en de cavia van haar dochters.
Viviënne, getrouwd, moeder van twee dochters (9 en 7): “Mijn dochters hebben jarenlang gezeurd om een cavia. Ze zagen er een bij ons buurmeisje en toen moest en zouden ze er zelf ook een. Dat datzelfde buurmeisje er na een paar weken al op was uitgekeken, deed er niet toe. Voor mij natuurlijk wel, want dat zag ik hier ook wel gebeuren.
Na een paar jaar hebben we toegegeven, al was mijn man het er eigenlijk nog steeds niet mee eens: ze kregen een cavia. Inmiddels hebben ze de leeftijd dat ze zelf de cavia kunnen verzorgen en het hok kunnen schoonmaken. Voorwaarde voor het krijgen van de cavia, is dat ze dat dus ook doen. Ze beloofden dat bij hoog en laag. We gingen het zien.
De eerste zes weken was er geen vuiltje aan de lucht. Ze zorgden goed voor hun cavia, die ze Dido genoemd hadden. Dido was een lief beestje, liet zich alles welgevallen en wilde eindeloos kroelen op de bank met zijn baasjes. En toen gebeurde er iets raars. We hoorden tijdens het avondeten plotseling die cavia gillen. Gealarmeerd sprongen we op en gingen we kijken.
We raakten allemaal een beetje in paniek. Dido lag op haar zij te hijgen en maakte echt een soort gillend geluid, heel hard. We dachten dat ze doodging! De meiden waren in tranen, ik heel eerlijk gezegd ook bijna. We waren in dubio, moesten we hiervoor nou een dierenarts gaan bellen ofzo? Ik stond net met een brok in mijn keel en een telefoon aan mijn oor, toen mijn dochters ineens even hard begonnen te gillen als Dido even daarvoor nog had gedaan.
Dido bleek aan het bevallen te zijn geweest. Ze had een baby gekregen. En ze hupte meteen daarna weer vrolijk rond, dus ze ging niet dood. Dat was dan weer een meevaller. Alleen… toen hadden we er dus ineens twee. Mijn man was in alle staten, want hij wilde er dus eigenlijk niet eens een. Gevalletje ‘zeg maar nee, dan krijg je er twee’. De baby noemden de meiden Puck. Zij waren natuurlijk meteen verliefd op dat kleintje.
Het bleef bij een baby en bij de dierenarts lieten we vaststellen dat het om een meisjescavia ging, dus ze kon blijven. Nu hebben we dus twee cavia’s, want ik kan het niet over mijn hart verkrijgen Puck weg te doen.”
Het gezin van Viviënne is niet de enige die dacht dat hun huisdier de pijp uit ging. Alice was op een verjaardag, waar haar dochtertje Lola bijna een chihuahua om zeep hielp. Per ongeluk. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
We doen ons best. De dagen zijn lang, de nachten met een beetje pech nog langer. We rennen van broodtrommels naar werkmail, poetsen neuzen en rapen vieze sokken op.
Soms gebeuren er thuis van die dingen waar je eerst helemaal niets van snapt, zoals kattenvoer dat verdwijnt. En als je dan eindelijk ontdekt wat er achter zit, vraag je je af waarom je er niet eerder op bent gekomen.
Het ging de afgelopen tijd niet bepaald van een leien dakje voor Tatiana, die we nog kennen van Meer dan verwacht. De alleenstaande moeder van Faith, Charity en Hope belandde in een diep dal.
Liefde in films zien er altijd zo romantisch uit. Maar echte liefde? Die is vaak veel minder filmisch en juist daarom zo mooi. Het zit ’m in die kleine, onopvallende momenten: de dingen die je misschien saai of onromantisch noemt, maar die eigenlijk helemaal niet zo zijn. Soms zijn het juist die alledaagse dingen die […]
Zakgeld: voor onze kinderen vaak het eerste échte inkomen. Voor ons als ouders dé manier om ze te leren omgaan met geld (en om te voorkomen dat ze steeds onze portemonnee leegtrekken). Maar hoeveel is nu eigenlijk normaal?
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van de 36-jarige Lourdes die niet weet wat ze moet doen met de angst van haar kleuter. Haar zoontje is namelijk erg bang in de auto.
