‘Ik was tegelijkertijd zwanger met mijn beste vriendin, maar zij verloor haar baby’

Iris Janssen

9 oktober, 2024 - 15:00

Leestijd: 3 minuten

“Je zal je wel kunnen voorstellen hoe lyrisch mijn beste vriendin en ik waren toen we erachter kwamen dat we tegelijkertijd zwanger waren. Hoe geweldig! En nee, dat hadden we natuurlijk niet zo gepland. Zoiets valt niet te plannen. Toen ik twaalf weken zwanger was, spraken we af en vertelde ik haar het nieuws. ‘Oh my god, ik ook!’ riep ze uit. Zij was toen negen weken zwanger en had net een goede eerste echo gehad.

Lees ook – Privé: Jilian verliest haar zoon omdat ze borstvoeding geeft: ‘Met 1 flesje melk had hij nog geleefd’

Samen zwanger

Er zat dus helemaal niet veel tijd tussen, tussen onze uitgerekende datums zat op de dag af drie weken verschil. Het was haar derde kindje en mijn tweede. Toen bleken het ook nog twee jongens te zijn. Ons geluk kon niet op, twee kleine beste maatjes in de maak. We zaten nog net niet samen bij alle afspraken met de verloskundige, maar we appten elkaar wel echt elke dag en hadden het eigenlijk nergens anders meer over.

Zo appte ze me ook over haar 20-weken echo, waar niks geks gevonden was. Alles leek in orde. En ze appte ook een week later, toen ze haar baby al een hele dag niet had gevoeld en dat ze zich zorgen maakte. Ik zei haar dat het waarschijnlijk niets was, die 20-weken echo was toch goed geweest? Maar het zat haar niet lekker. Moederinstinct is sterk, zo blijkt maar weer. De dag erna kon ze terecht bij de verloskundige voor een extra afspraak.

Lees ook – Vader verliest zoon (zeven maanden) en praat erover op TikTok: ‘Onze Levi mag niet vergeten worden’

Nachtmerrie

En vanaf toen werd haar leven een grote nachtmerrie. Haar baby bleek niet meer te leven. Het meest afschuwelijke wat je kan overkomen, overkwam haar. Nog altijd hebben artsen eigenlijk geen idee wat er gebeurd is. Speculaties, dit gebeurt eigenlijk vrijwel nooit, domme pech, veel verder kwamen ze niet. Maar die domme pech heeft mijn lieve vriendin een enorm trauma bezorgd.

Het was voor mij eigenlijk niet te bevatten hoe zij zich moest voelen, maar dat ze niks meer wilde horen over mijn zwangerschap en mijn baby, dat was natuurlijk logisch. Ze was intens verdrietig en in diepe rouw. We hebben elkaar nauwelijks gesproken de rest van mijn zwangerschap. Heel verdrietig eigenlijk, maar natuurlijk volkomen begrijpelijk.

Trauma

Ik heb mij al die tijd zo schuldig gevoeld en wist niet goed hoe ik haar bij kon staan in deze heftige tijd. Mijn bolle buik was een constante herinnering aan haar eigen verlies. Toen ze op kraamvisite kwam bij mijn zoon, hebben we allebei zo hard gehuild. Inmiddels heeft ze gelukkig een vierde kindje gezond en wel op de wereld gezet, een derde dochter. Dat biedt troost, maar haar zoontje verliezen heeft haar leven voorgoed veranderd. Zoals ze zelf omschrijft, is het echt een trauma waar je nooit overheen komt, je leert er alleen mee leven.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.