Beeld: Unsplash
Negen jaar lang was Karen Johnson thuisblijfmoeder, en dat vond ze ‘honderdduizend keer zwaarder’ dan ze ooit had durven denken. Sinds kort werkt ze weer, en steekt daarbij een paar gigantische levenslessen op.
Het leven als werkende moeder ontstond sluipenderwijs, schrijft Karen op ScaryMommy. ‘Ik werkte al jaren parttime vanuit huis. Was er altijd om de kinderen in bad en bed te stoppen, en mijn inkomen was niet noodzakelijk, dus vooral leuk voor extraatjes voor het gezin.’ Maar de hoeveelheid werk nam toe, en met het bijkomende hogere inkomen, investeerde Karens gezin in grote zaken die ze tot dan toe hadden laten liggen. Zoals science-kamp voor haar zoon. Een nieuwe wasmachine. Het aflossen van schulden. En nu werkt ze dus fulltime.
Het voordeel van een fulltime baan aan huis, is dat ze geen kinderopvang hoeft te betalen. ‘Ik ben er immers altijd’, schrijft Karen. Maar: haar aanwezigheid betekent niet altijd dat ze ook beschíkbaar is, en dat besef daalt nog niet altijd in, in Huize Johnson.
Dus breekt ze zich het hoofd over hoe ze alles wat haar gezin van haar verwacht (taxichauffeur zijn bijvoorbeeld, en huishoudster, billenpoetser, én boodschappenservice) waarmaakt in combinatie met haar werk. En dan ook nog zonder schuldgevoel. Want al die schooluitjes en andere vrijwilligersklusjes die ze deed voor haar kinderen, die gaan nu dus niet meer. Net als elke avond stipt om zes uur een gezonde maaltijd op tafel zetten, trouwens. Of zorgen voor vers gevouwen was in de kasten.
‘Alles wat ik doe, gebeurt in één grote, chaotische waas’, aldus Karen.
Lees ook
Laat dat kind toch lekker los >
Maar: ze leert. ‘Om meer flexibel te zijn en de rest van het gezin meer te laten helpen, bijvoorbeeld. Dan zijn de handdoeken maar een keer niet opgevouwen als perfecte, symmetrische rechthoeken, en staan de mokken verkeerd om in de vaatwasser. Pakt mijn man het badritueel met de kinderen anders aan dan ik en ligt de badkamervloer daarna vol wasgoed. Als ik mijn werk gedaan wil krijgen, moet ik andere dingen loslaten.’
Want haar nieuwe leven levert haar nog iets op, behalve die cursus loslaten: geluk en trots. ‘Omdat ik doe waar ik blij van word en succes heb met mijn carrière. Het is goed dat de kinderen zien dat ik mijn hersens gebruik en substantieel bijdraag aan de financiën. Dáár zal ik me geen moment schuldig over voelen.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
