Het is de Week van Het Vergeten Kind (29 januari t/m 4 februari). Deze week vraagt Stichting Het Vergeten Kind extra aandacht voor kwetsbare kinderen in Nederland. Uit onderzoek blijkt namelijk dat uit huis geplaatste kinderen soms wel twintig keer verhuizen.
Lees verder onder de advertentie
Jeugdzorgkinderen als verhuisdozen
Stel je voor: je bent als kind uit huis geplaatst, maar in plaats van een veilig nieuw thuis te vinden, leef je uit een koffer. Elke paar maanden een nieuw huis, nieuwe gezichten, nieuwe regels, nieuwe school. Dat is de realiteit voor veel jongeren in de jeugdzorg. En dat is niet zomaar even vervelend – het laat diepe littekens achter, blijkt uit onderzoek van stichting Het Vergeten Kind, zo valt te lezen op NOS.nl.
Als een kind uit huis wordt geplaatst, komt het vaak niet meteen op de juiste plek terecht. Omdat er geen passende hulp is of omdat de plek niet blijkt te werken, worden jongeren steeds opnieuw verhuisd. En dat gaat niet om één of twee keer: de jongeren uit het onderzoek verhuisden gemiddeld zes keer. Sommigen zelfs twintig keer.
Lees verder onder de advertentie
De 21-jarige Serena weet daar alles van. Zij heeft maar liefst negen keer moeten verhuizen. En dat hoorde ze dan vaak pas op de dag zelf. Dan kwam een groepsleider ineens met het bericht dat ze haar spullen moest pakken, omdat de plek vrij moest komen voor iemand anders of omdat de locatie ging sluiten.
Eenzaam, angstig, depressief
Al dat verhuizen, dat hakt er keihard in. De jongeren in het onderzoek vertellen dat ze zich eenzaam, angstig en somber voelen. Sommigen ontwikkelen zelfs suïcidale gedachten.
Ook hun sociale leven ligt in puin. Ze raken vrienden kwijt omdat ze ineens te ver weg wonen of omdat de regels van de nieuwe plek contact met oude bekenden verbieden. Hobby’s moeten worden opgegeven. Soms kunnen ze niet eens naar school.
Serena weet er alles van. “Uiteindelijk ben ik gestopt met me hechten aan mensen. Een band opbouwen gaat niet van de ene op de andere dag. Ik wist dat de kans altijd groot was dat ik weer moest verhuizen. Dus ik koos ervoor geen band meer op te bouwen met andere jongeren en de groepsleider”, vertelt ze aan NOS.
Lees verder onder de advertentie
Het systeem moet op de schop
Het is niet de eerste keer dat hier aandacht voor wordt gevraagd. Zes jaar geleden was doorplaatsing ook al hét thema van de Week van Het Vergeten Kind. Maar er is in al die jaren nog nauwelijks iets verbeterd. Directeur van Stichting Het Vergeten Kind zegt daarover: “Mensen die het beleid maken zien inmiddels in dat dit een probleem is. Er zijn pilots geweest, maar kinderen en jongeren merken nog geen verbetering.”
Lees verder onder de advertentie
Volgens de stichting moet het roer radicaal om: in plaats van kinderen te blijven verslepen, moet de hulpverlening beter op hen worden afgestemd. Ook moeten hulpverleners beter worden opgeleid, zodat ze de oorzaak van moeilijk gedrag begrijpen en niet meteen de makkelijke oplossing kiezen: een nieuwe verhuizing.
Wat kan jij doen?
Naar aanleiding van de uitkomsten van het onderzoek heeft Stichting Het Vergeten Kind een petitie opgezet. Deze kan je ondertekenen. Zo helpen we samen mee aan een betere toekomst voor uit huis geplaatste kinderen. De petitie vind je hier.
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Als je kind een hobby heeft die niet de hele dag gamen inhoudt, ben je waarschijnlijk allang blij. Als je zoon van twaalf dol is op fossielen en edelstenen, weet je in ieder geval ook waar je hem blij mee kunt maken.
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
In het tv-programma De Klassenavond houdt Irene Schouten het niet droog als het gaat over haar moeder, die acht jaar geleden een hersenbloeding kreeg. Op goede dagen weet ze dat ze oma is.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?