Thuisblijfmoeder Holly McBride had er genoeg van. Toen haar man beweerde dat fulltime moeder zijn een makkie was, besloot ze hem een harde les te leren. Ze liep vroeg in de ochtend het huis uit, checkte in bij een hotel en genoot van 24 uur pure rust.
Lees verder onder de advertentie
De video die ze erover deelde ging viraal op TikTok (en is inmiddels helaas verwijderd) en zette een belangrijke discussie op scherp: het werk van thuisblijfmoeders wordt structureel onderschat.
Even écht me-time
“Dus ik vertrok… precies voordat mijn zoon wakker werd voor zijn ochtendflesje”, vertelt thuisblijfmoeder Holly in haar video. “Ik ga nu een bagel eten, tv kijken en slapen. Uitchecken hoeft pas om 11 uur. Fijne dag, schat.” De reacties stroomden binnen: moeders over de hele wereld juichten haar actie toe.
Een van de reacties: “Als je thuiskomt, vraag dan wat er te eten is en waarom de was nog niet is gedaan. Neem daarna 45 minuten pauze op het toilet.” Maar achter het grappige verhaal ligt een serieus probleem: het werk van thuisblijfmoeders, en eigenlijk van moeders in het algemeen, wordt nog steeds niet erkend als écht werk.
Het onzichtbare werk van moeders
Thuisblijfmoeder klinkt voor sommigen alsof je de hele dag op de bank zit. De realiteit? Het is een intensieve, veelzijdige baan. Van maaltijden bereiden tot huilbuien troosten en alles daartussenin, moeders zorgen ervoor dat hun gezin niet alleen overleeft, maar ook bloeit.
En dan hebben we het nog niet eens over de mental load: de eindeloze to-do-lijst in je hoofd, van doktersafspraken en verjaardagen onthouden tot het budget voor boodschappen uitrekenen en weten of er nog genoeg luiers zijn. En bij voorkeur iedereen altijd een stapje voor blijven. Dat is waar de uitdrukking “onzichtbaar werk“ op slaat. Het werk dat niemand ziet, maar dat essentieel is voor een gezin.
Thuisblijfmoeders voelen zich vaak ondergewaardeerd
Volgens een studie van Motherly voelt maar liefst 78 procent van de moeders dat hun werk niet wordt gewaardeerd door de maatschappij. Voor thuisblijfmoeders is dit gevoel vaak nóg sterker. Zij krijgen geen schouderklopjes van collega’s, geen salarisstrookje en al helemaal geen vakantie-uren. En dan verwacht de samenleving ook nog dat ze elke minuut van het moederschap fantastisch vinden. Het resultaat? Parental burnout ligt op de loer.
Lees verder onder de advertentie
Holly’s wake-up call: moederschap ís werk
De actie van Holly was niet alleen een statement naar haar man, maar ook naar de samenleving. Moederschap, en zeker ook thuisblijfmoederschap, is een fulltime baan. Haar boodschap? Het is tijd dat we dit werk erkennen en waarderen. Hoe kunnen we dat doen?
Zie zorgen als een echte baan, met alle verantwoordelijkheden die daarbij komen kijken.
Pleit voor betere gezinsvriendelijke maatregelen, zoals betaalbare kinderopvang en ouderschapsverlof.
Moedig moeders aan om tijd voor zichzelf te nemen, zonder schuldgevoel. Want ook rust is productief.
Holly’s verhaal laat zien dat moeders wereldwijd op zoek zijn naar één ding: waardering. Dus laten we stoppen met het bagatelliseren van “thuisblijven” en erkennen wat het echt is: essentieel, uitputtend en onvervangbaar werk.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?