Bron: Pexels
Fulltime thuisblijfmoeder zijn klinkt als een droom, tot je huis langzaam verandert in een gratis kinderopvang.
Zeynep (36): “Thuisblijfmoeder zijn is de zwaarste baan die ik ooit heb gehad. Ik koos er bewust voor, toen mijn zoon zes jaar geleden werd geboren. Hij is enig kind, dus vond ik het belangrijk dat hij met andere kinderen speelde. Vanaf de peuterspeelzaal had ik bijna dagelijks kinderen over de vloer. Prima, met een broertje of zusje was de situatie hetzelfde geweest, vond ik.
Dat bij mij thuis alles mocht en iedereen altijd welkom was, ging al snel rond als een lopend vuurtje. Voor ik het wist werd ik een soort gratis opvang, waar het zeven dagen per week zoete inval was. Ik kwam nauwelijks nog aan mijn eigen planning toe.
Toen ik een halfjaar geleden ziek werd en ouders van vriendjes vroeg míjn kind eens op te vangen, kreeg ik vaker nee dan ja. Toen besloot ik: afspraakjes mogen de helft van de tijd bij mij, de andere helft van de week elders. Het is een verademing. Vaak wil mijn zoon helemaal niet naar andere kinderen. Dan kijken we een film samen of rommelen gewoon een beetje naast elkaar. Het terugschroeven van afspraakjes heeft voor ons allebeí rust gebracht.”
Sandy (35): “Uit volle overtuiging koos ik voor het fulltime moederschap, zeven jaar geleden. Maar ik kreeg een postnatale depressie, raakte opnieuw zwanger voordat die over was, en bracht drie jaar doodongelukkig door. Niet alleen vanwege mijn mentale gesteldheid; mijn opeens best kleine wereldje viel me ook enorm tegen. Ik hield van mijn kinderen, maar miste mijn werk. De plek voor mezelf en de intellectuele uitdaging.
Sinds drie jaar werk ik fulltime, gaan mijn kinderen vier dagen per week naar de opvang en ben ik mijn oude, gelukkige zelf weer.”
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
