Je kent het wel: kinderen die niets lusten, behalve patat of dat ene prutje uit een potje. Maar wist je dat dit niet altijd gewoon kieskeurigheid is? Eén op de dertig kinderen heeft namelijk last van een eetstoornis die ARFID heet. En dat is heel wat anders dan een moeilijke eter zijn.
ARFID staat voor ‘Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder’, waarbij kinderen uit angst bijna niets durven eten. Rita Maris heeft maar liefst drie kinderen met deze stoornis en deelt haar verhaal bij Villa VdB om andere ouders te helpen.
ARFID is een eetstoornis waarbij kinderen bepaald voedsel vermijden uit pure angst. Dit heeft niks te maken met lichaamsbeeld, zoals bij anorexia of boulimia, maar écht met een angst voor eten. “Mijn jongste zoon wilde bijvoorbeeld jarenlang alleen maar één soort bruine bonen eten”, vertelt Rita. “Toen dat potje uit de schappen verdween, hadden we een groot probleem.”
Als je kind ARFID heeft, wordt de dagelijkse maaltijd een ware survivaltocht. “Je kunt niet hetzelfde eten voor iedereen klaarmaken, dus we eten allemaal iets anders”, zegt Rita. “Gelukkig gaat het nu beter met onze jongste zoon. Hij leert langzaamaan nieuwe groenten eten, maar dat heeft veel tijd gekost.” Herkenbaar? Veel ouders proberen werkelijk alles, uit pure wanhoop. “We hebben zelfs geld aangeboden voor een hapje aardappelen met appelmoes, maar de angst is zo groot dat het kind gewoon wil wegrennen.”
Lees ook – Moederinstinct: ‘Mijn zoon had een eetstoornis, maar niemand nam ons serieus’
ARFID wordt vaak totaal verkeerd begrepen. Krijg je ook te horen dat jouw kind gewoon ‘lastig’ is of dat je beter moet opvoeden? Rita weet er alles van. “Er zijn ouders die elke avond bij de McDrive staan omdat hun kind alleen maar frietjes eet. Voor buitenstaanders lijkt dat op verwend gedrag, maar voor deze ouders is het een dagelijkse strijd.”
Kinderen met ARFID zijn extreem gevoelig voor smaken, geuren en texturen. Rita legt het mooi uit: “Stel je voor dat er een grote sprinkhaan op je bord ligt en je wordt gedwongen die te eten. Die angst en misselijkheid, dat is wat kinderen met ARFID dagelijks voelen.”
En dan school, want daar wordt het vaak nog ingewikkelder. Strikte regels over gezond eten kunnen een ramp zijn voor kinderen met ARFID. “Er zijn scholen waar kinderen alleen water mogen drinken”, vertelt Rita. “Maar als een kind met ARFID maar één drankje kan verdragen en dat is geen water, dan drinkt het de hele dag niets.” Dat is natuurlijk niet goed. Gelukkig zijn er ook leerkrachten die het snappen en begripvol zijn. “Mijn dochter moet op de gang eten, omdat de geuren van andere kinderen die eten voor haar te veel zijn.”
ARFID is net zo erfelijk als ADHD of autisme. “In ons gezin hebben drie van de zes kinderen ARFID, en dat is geen toeval. Het is sterk erfelijk”, zegt ze. Uit onderzoek blijkt dat 60 procent van de mensen met ARFID ook kenmerken van autisme of ADHD hebben.
En het blijft niet bij kinderen. Veel volwassenen met ARFID blijven kampen met dezelfde problemen. “Schaamte speelt een grote rol”, zegt Rita. “Volwassenen met ARFID verstoppen hun problemen, omdat ze bang zijn niet serieus genomen te worden. Stel je voor dat je een succesvolle carrière hebt en je moet toegeven dat je geen broodjes tijdens een lunchbijeenkomst kunt eten. Dat is voor veel mensen met ARFID de realiteit.”
Lees ook – Mia hield haar eetstoornis geheim: ‘De feestdagen waren een regelrechte ramp voor me’
Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor ARFID. Rita organiseert voorlichtingsbijeenkomsten voor ouders en ziet langzaam verandering. “Het is gelukkig steeds meer bekend geworden. We hopen dat met meer bewustzijn en begrip, kinderen met ARFID de hulp krijgen die ze nodig hebben.”
Herken jij jezelf of je kind in dit verhaal? Dan ben je niet de enige, en er is gelukkig steeds meer hulp beschikbaar!
Bron: NPORadio1
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
