Beeld: Shutterstock
Samen met je kind een blokkentoren bouwen of de Barbies de grootste avonturen laten beleven: moeder en blogger Elizabeth Broadbent moet er niet aan denken. Haar kinderen spelen in hun eentje.
‘Ik ben gek op mijn drie zoons en doe niets liever dan tijd met ze doorbrengen’, vertelt Elizabeth op haar blog, ‘maar spelen? Dat doe ik niet met ze.’ Elizabeth brengt haar kinderen naar de dierentuin en het park en ze zingen samen liedjes in de auto. ‘Als het moet, doe ik bordspelletjes met ze – maar dan wel de meest volwassen versies. En als ze me een boek brengen en vragen voor te lezen, ben ik de beroerdste niet. Maar dat is het wel. Ik ben geen moeder die op de grond dweilt tussen het Lego en alle Paw Patrol-personages uit haar hoofd kent.’
Lees ook:
Vrolijke opvoedtantes Els en Do over afwisseling van speelgoed >
Elizabeth vindt het belangrijk dat haar kinderen zichzelf kunnen vermaken. ‘Zelf spelen is goed voor ze. En het lukt ze heel aardig – ze tekenen of spelen eindeloos met hun Playmobil en bouwen de meest uitgebreide creaties.’ Zelf heeft Elizabeth als kind ook nooit met haar moeder gespeeld. ‘En ik heb niet het gevoel gehad dat ik iets gemist heb, omdat mijn moeder geen zin had om de haren van mijn Barbies met mij te vlechten.’
Haar zoons lijken er ook niet mee te zitten. ‘Ze weten gewoon dat ik meestal niet meedoe. Met hun vader spelen ze ook weinig. Mijn man neemt ze mee uit vissen of we gaan met het hele gezin wandelen of fietsen. Aan aandacht en liefde is er geen gebrek. Ik denk echt dat het goed is dat de kinderen zoveel mogelijk zichzelf moeten vermaken. Daar worden ze zelfstandig van.’
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
