‘Onze tienerzoon slaapt bij ons op de kamer’

Bedenkingen

De zoon van Alicia is 11. ‘Hij is een vrolijke, eigenwijze knul die op z’n eigen benen staat’, vertelt ze. ‘Maar hij slaapt wel welke nacht in onze kamer: in een klein bed naast dat van ons.’ Alicia begrijpt dat veel ouders daar hun bedenkingen bij zullen hebben. ‘Kan me niets schelen’, zegt ze, ‘en echt: het gebeurt vaker dan je denkt.’

Lees ook:
‘Co-sleeping: ‘Het was wel erg zielig, dat minimannetje in dat grote ledikant op zolder' >

Veilig gevoel

Toen haar zoon een baby was, begon Alicia met co-sleeping. ‘Het maakte de nachten een stuk makkelijker. Maar ook toen hij een kleuter werd, zei ik dat hij altijd welkom was bij ons. Sinds zijn vijfde heeft hij zijn eigen kamer en z’n eigen bed. Maar daar slaapt hij niet vaak. Het liefst is hij in onze kamer.’ Haar zoon voelt zich daar veilig en komt beter in slaap, zegt Alicia. ‘Bij ons in bed praat hij over zijn gevoelens, vooral sinds hij ouder is.’

‘Goed voor de band'

Hoe zit het dan met haar man? ‘Hij vindt het prima’, zegt Alicia. ‘En wij hebben echt wel genoeg oog voor elkaar. Als onze zoon slaapt, genieten wij van elkaar in andere kamers van ons huis.’ Alicia is niet van plan haar tienerzoon binnenkort naar z’n eigen kamer te sturen. ‘Ik ben blij dat wij hem hiermee kunnen helpen. Samen slapen is goed voor onze band. En je dacht toch niet dat hij voor altijd bij zijn ouders wil slapen? Z’n puberteit zit er aan te komen, dus dan zal-ie zo snel als hij kan z’n eigen kamer opzoeken. Tot die tijd vind ik het prima zo.’